صد و شانزدهمین جلسه کاری راه بیداری

بسم الله الرَّحمن الرّحیم

 

• محورهای صحبت آقای علی اکبر جباری دبیر تشکل راه بیداری
• جلسه ۱۱۶ مورخ ۱۷/۰۲/۱۳۹۹

 

• مواسات؛ بالاتر از انفاق و ایثار

در شرایط امروز، با وجود مشکلات اقتصادی_معیشتی مردم(خصوصا اقشار ضعیف جامعه) و همچنین با شیوع کرونا، یک اتفاق زیبایی رخ داده است، مواسات و هم دلی که میان مردم شکل گرفته است. عده بسیاری به دعوت ولی جامعه لبیک گفته و برای کمک رسانی به مردم داوطلب شدند و صحنه های بسیار شیرین و دلگرم کننده و امیدوار کننده ای را رقم زدند. لذا حضرت آقا در سخنانشان این قبیل کمک ها و هم دلی های مردم را با لفظ مواسات یاد کردند و انتخاب این کلمه نکات زیادی داشته و بسیار دقیق و حکیمانه بوده است. مواسات یک لغت بسیار عالی است و مفهومی بلندمرتبه دارد.

در مبانی دینی مفاهیم دیگری همچون انفاق و ایثار و .. نیز داریم؛ انفاق یعنی بخشیدن قسمت های اضافی از مال یا دارایی مان در راه خدا. بالاتر از انفاق ایثار است. ایثار یعنی فردی به مال یا چیزی احتیاج دارد که بنده آن شیء یا مال را دارم و خود نیز به آن احتیاج دارم، اما از نیاز خودم میگذرم یعنی ازخودگذشتگی میکنم و به آن فرد می بخشم؛ لذا معنی دیگر ایثار، ازخودگذشتگی است.

بالاتر از ایثار که مفهوم بسیار بلندی است، مفهوم مواسات است… بدین معنی که  شخصی مالی یا چیزی را احتیاج دارد، و من آن شیء یا مال را در اختیار دارم و مایلم به دست آن نیازمند برسانم(انفاق یا ایثار بکنم) اما به دلایلی نمی توانم،گاهی بخاطر بُعد مسافت، بُعد زمان یا گاها بخاطر کمبود امکانات. در چنین شرایطی بنده چون نمیتوانم آن امکان را برای شخص نیازمند فراهم کنم خود نیز از آن امکان استفاده نمی کنم(با وجودی که آن امکانات برایم فراهم است)، به یاد آن نیازمندی که از آن امکان بی بهره است و بنده هم نتوانستم آن امکان را برایش فراهم کنم، برای هم دردی با او، من نیز آن را مصرف نمی کنم… به این مفهوم بلند، مواسات می گویند.

در زیارات این لفظ را برای حضرت عباس(ع) به کار برده اند. در زیارتنامه ایشان می خوانیم “اشهد لقد نصحت لله و لرسوله و لاخیک فنعم اخ المواسی” ایشان هنگامی که وارد شریعه فرات شدند، تشنه بودند، جنگیده بودند ۳-۲ روز در آن گرمای شدید و با تجهیزات نظامی، بدون آب بودند، دست بر آب بردند، می توانستند آن آب را بنوشند تا قدرت بگیرند و آب به خیمه ها هم برسانند اما ننوشیدند و دستانشان را از آب خالی کردند به یاد کودکان تشنه لب خیمه ها افتادند و حضرت نمیدانستند می توانند این آب را به آن کودکان برسانند یا نه … لذا آب را ننوشیدند؛ اگر آب را می نوشیدند هیچ مشکلی نداشت، اما حضرت مواسات کردند قصد کردند تا آب را به دست کودکان تشنه حرم، نرسانند، خودشان هم از آن آب ننوشند(تشنگی در چنان شرایطی با وجود جنگ و گرمای شدید و … طاقت فرسا است و آدم اختیار از دست می دهد) اما حضرت در چنین شرایطی در کنار آب، مواسات اختیار کردند.

 

• شیعه امام زمان(عج) و امام حسین(ع)، باید اهل مواسات باشد.

بنده در ماه مبارک چندسالی در روستاهای مرزی جنوب کشور(خوزستان) توفیق خدمت داشتم و برای سرکشی رفته بودم. فصل گرما بود و دمای هوا بالای ۵۰ درجه، ۱۷-۱۶ ساعت روزه داری و … تنها وسیله سرمایش خانه ها یک کولر کوچک خراب و یا اسپیلت های بسیار ضعیف بود… درخواست خانواده های بی بضاعت، بی سرپرست و … تنها از ما شربتی بود که بتوانند با آن گرما روزه داری را تحمل کنند. افطارشان تنها یک قابلمه بادمجان و گوجه فرنگی بود یا یک مشت لوبیا ریخته بودند همین!!!!  این صحنه ها را بنده در ماه مبارک، آنجا می دیدم که بسیار دردناک بود. خانواده هایی بودند که بدون سحری روزه میگرفتند با یک وعده افطار ساده. متاسفانه در حال حاضر اوضاع معیشتی مردم به جایی رسیده که ما در تهران شاهد این قضایا هستیم! در مناطق جنوب پایتخت، نه روستاهای مرزی کشور! نقاط مرزی کشور به جایی رسیده اند که دیگر با بسته ارزاق نمی توانیم همه نیازمندان را تحت پوشش قرار بدهیم و تنها درخواستشان از ما یک گونی آرد است که لااقل بتوانند نان تهیه کنند.

ما به عنوان یک مسلمان و شیعه ی امام زمان(عج) و شیعه امام حسین(ع) اگر می خواهیم اهل مواسات باشیم، پیشنهاد می کنم یک سحر یا افطار سعی کنیم یک غذای خیلی ساده (بدون هیچگونه مخلفات، مثلا عدس پلو بدون گوشت و کشمش و …) بخوریم (فقط همین) و وعده دیگر افطار یا سحر را تنها چای یا نان و سیب زمینی میل کنیم؛ ببینیم چه حالی به ما دست میدهد؟! در شرایطی که جلوی چشمتان همه امکانات هست و میتوانید به هرنوع شربت، غذا و مخلفات دسترسی داشته باشید، اما این کار را نکنید! آن وقت است که با محرومین مواسات کرده اید. چون توان مالی نداریم که اول سفره ی همه محرومین را پر کنیم بعد به خودمان برسیم یک بار مواسات را تمرین کنیم تا حال محرومان را درک کنیم.

و از این قبیل محرومان و نیازمندان بسیار هستند، هم در نقاط مرزی کشور و هم در جنوب تهران، خانواده های بی سرپرست یا بد سرپرست (معتاد و …)، که هفته ای یک کاسه برنج توسط خیرین به این خانواده ها تعلق می گیرد( به خاطر تعدد خانواده های نیازمند)!!!! اوضاع محل سکونتشان نیز بسیار فاجعه بار است، تک اتاقی در پاگرد پله، یا تک اتاق بدون آشپزخانه، و سرویس بیرون از اتاق و مشترک با چند خانواده یا آب انبار و دیوارهای نمور و در حال ریزش و … که از پس اجاره چنین اتاق هایی هم بر نمی آیند، بسیاری از این ها درگیر سرطان و بیماری و نیازمند درمان نیز می باشند. این طرح همدلی که رهبری ارائه کردند حداقل از نظر خورد و خوراک اوضاع این خانواده ها را کمی بهبود بخشیده و از نظر خوراک کمی فشار از روی این خانواده ها برداشته شده است؛ ولی دیگر گرفتاری هایشان سرجای خود باقی است.. شاید ما نتوانیم حتی یک شب در آب انبار زندگی کنیم اما لااقل می توانیم در خورد و خوراک با اینان مواسات کنیم تا اندکی حالشان را درک کنیم…

 

• اشتغال زایی در کنار تداوم کمک رسانی

در جریان این همدلی عظیم و مواسات با محرومان(جمع آوری کمک های میلیونی و تهیه بسته های غذایی و …) باید به دو نکته توجه کنیم :

• این کمک ها تنها منحصر به ماه رمضان نباشد! گاهی از آن جریان که فاصله میگیریم آن موج به راه افتاده، فروکش می کند! باید به فکر بعد هم باشیم. چرا که پس از یکی دو ماه توزیع بسته ارزاق میان این محرومان، مشکل آن ها همچنان باقی است. کمک رسانی هایی که توسط صندوق تشکل راه بیداری انجام می شود بسیار با دقت و با دید بلند مدت صورت می گیرد.
• مشکل اصلی بسیاری از نیازمندان بحث اشتغال است، با یک مرتبه کمک رسانی مشکل این محرومان مرتفع نمی شود. ما تنها می توانیم در حوزه خورد و خوراک با این عزیزان شاید اندکی مواسات کنیم اما در حوزه بیکاری آیا می توانیم درد آن ها را بفهمیم؟؟.

الحمدلله با وجوهاتی که شما به صندوق مهر مهدوی کمک کردید مشکل بیکاری چند سرپرست خانواده موقتا برطرف شده است(پرداخت وام قرض الحسنه و خرید موتور سیکلت و …). در برخی خانواده های بی سرپرست مثلا مادری با یک بچه کوچک که کسی هم ندارد فرزندش را نگهداری کند تا برای کار برود) نیز معضل درآمد وجود دارد! در کنار برطرف کردن موانع تولید در کشور، مسئله اشتغال زایی برای محرومان بیکار نیز ضرورت دارد. در حال حاضر با طرح ایران همدل رهبری و کمک های صندوق مهر مهدوی برخی ارزاق به اینان می رسد اما تا کی این کمک ها می تواند تداوم یابد؟ ضمن این که در کنار مشکل خوراک، مشکلا ت دیگری همچون  پوشاک، بهداشت، درمان و آموزش ایشان نیز قابل توجه است و باید حل بشود.

 

• زمینه سازی ظهور با عمل به تکلیف

در جریان  این همدلی باید افق دیدمان را نسبت به این موضوع بالاتر ببریم و این همدلی ها و مواسات را در راستای تغییر وضع موجود و رسیدن به شرایط ظهور بدانیم. مطابق روایات درِ خانه افراد به روی هم باز است، افراد بدون اجازه دست در جیب یکدیگر می برند و …(کنایه از یک جیب شدن و رفع نیاز یکدیگر).  خداوند نظاره گر اعمال ما است و می نگرد که تا چه میزان به آن توصیفات نزدیک شده ایم تا به ولی اش اذن ظهور بدهد تا ان شاءالله همه ما از این شرایط سخت نجات پیدا کنیم. اگر قصدمان کمک و همدلی است باید با محرومان مواسات کنیم و وجدانمان را با چند بسته ارزاق آرام نکنیم، باید عمیق و وسیع بنگریم که چه کارهایی میتوانیم برایشان انجام دهیم تا منجر به اشتغال زایی (برای محرومان) بشود، خدا هم کمک می کند.

اگرچه هدف اصلی گروه ما مطالبه گری از مسئولین در سطح کلان هست و این ماموریت اصلی ما می باشد؛ اما عده ای در حال حاضر جلوی چشم ما گرسنه هستند و بیکاری اوضاع معیشتشان را مختل نموده، همین که ما چنین مواردی را می شنویم برایمان ایجاد تکلیف می کند و نمی توان گفت باید به دنبال برنامه های بلند مدت باشیم تا در نهایت برایشان ایجاد شغل شود و از این وضعیت بیرون آیند، بلکه تا آن زمان مکلفیم حواسمان به ایشان باشد؛ با ایثار و از آن بالاتر مواسات با همه محرومان…

 

• بزرگ مرد اهل مواسات، امیرالمؤمنین علی علیه السلام

حضرت علی علیه السلام تمام عمرشان را به نان جو اکتفا کردند که طبق روایات نانی زمخت و خشک بود که آدم های عادی نمیتوانستند آن نان را خرد کرده و استفاده کنند، اما حضرت می فرمودند: این غذای من است و آن را به آب می زدند و میل می کردند.  اگر در کنار آن نان خشک برای حضرت شیر می آوردند، می فرمود: دو غذا را با هم نمی خورم! (نان و شیر را دو نوع غذا می شمردند). این در حالی بود که حضرت تا آخرین روز عمرشان(طبق بسیاری روایات) به دنبال ثروت آفرینی بودند؛ باغ ها و نخلستان های فراوانی را آباد کردند، قنات های بسیاری را حفر نمودند و خدمه متعددی داشتند، اما پوششان نعلین و عبایی بود که دیگر جایی برای وصله نداشت و خوراکشان نان جویی خشک!!

ایشان تا آخرین روز عمرشان برای برقراری عدالت و از بین رفتن فقر و محرومیت تلاش نمودند و هرشب به سرکشی از فقرا و ایتام مشغول بودند و کمک های بسیار می کردند، اما با وجود این همه، عده ای بودند که همچنان فقیر بودند و حضرت برای مواسات با ایشان تا آخرین روز عمرشان به نان جو و پوشش وصله دار بسنده کردند. ما که خود را شیعه حضرت علی(ع) می دانیم و محب پسرشان حضرت عباس(ع) هستیم_که همگان(حتی غیر مسلمانان) ایشان را با آن مواساتی که با کودکان و اهل حرم نمودند، می شناسند نه با جنگاوری ایشان_ باید ببینیم چگونه عمل می کنیم.

 

• تبعات ناشی از عدم نظارت مسئولین و نبود مطالبه گری مردمی

متاسفانه این روزها گرانی بیداد می کند. برخی مواد غذایی (خصوصا حبوبات) طی ۱۰روز سه برابر شده اند. علت را که جویا شدیم می گویند بخاطر مشکلات اخیر و شیوع کرونا، واردات حبوبات از کشورهای تازه استقلال یافته نظیر تاجیکستان متوقف شده، طی ۴۰ سال گذشته متاسفانه ما بارها و بارها با چنین مشکلاتی رو به رو شدیم. راهکار ساده ای که به ذهن می رسد این است که با وجود نعمت باران و  با وجود این همه کشاورز می توان تسهیلاتی در اختیار کشاورزان قرار داد تا با کاشت حبوبات و دیگر مایحتاج مردم، کمک به پایین آمدن قیمت این مواد نمایند.

از طرفی کشاورزان با استفاده از وام و قرض و … شروع به کاشت حبوبات و … به صورت وسیع می کنند،کشت چند ماه طول می کشد. فصل برداشت که می رسد یک دفعه حبوبات به شدت در بازار ارزان می شود چون یک نفر با استفاده از رانت مشکل واردات را حل کرده است. مسئولین وزارت کشاورزی و بقیه افراد مرتبط هم اعلام برنامه قبلی نمی کنند که از کشاورزان خواسته شده حبوبات بکارند و … برخی دیگر هم اصلا بررسی نکردند که مطلع شوند کشاورزان در سطح وسیعی حبوبات کاشته اند و چون مسئله عرضه و تقاضا است آن کشاورزان می مانند و محصولاتشان، اینگونه هزینه کاشت محصولشان هم در نمی آید و این مشکل بارها و بارها برای محصولات مختلف کشاورزی رخ داده است! علت آن هم ۱-نبود نظارت  ۲-نبود مطالبه مردمی ۳- فقدان رسانه های قدرتمند مستقل(مردمی) -که بتوانند فضا را به دست گیرند- است. مطالبه گری به صورت جدی لازم است، چرا که عده ای که این میان فساد و سوء استفاده کرده اند پایشان گیر است و مانند بسیاری مسائل دیگر نظیر قرائت گزارش تحقیق و تفحص مفسدین اقتصادی و … _که هنوز انجام نشده است_بر زمین می ماند. لذا در مطالبه گری هایمان، باید جدی تر از این عمل کنیم.

 

• مطالبه گری را از خودمان شروع کنیم.

یکی از بزرگواران از مسئولین حسینیه ها، به دنبال تذکر بنده جهت ارائه گزارش کامل توسط مسئولین حسینیه ها فرمودند که به اعضای حسینیه ها هم برای جدی گرفتن عملیات و ارسال گزارش به مسئول حسینیه تذکر داده شود. بنده اول از همه به خودم تذکر می دهم، بعد به بقیه، همه ی ما بیش از آن چیزی که الان داریم کار می کنیم باید عمل کنیم، ما اگر بخواهیم در فعالیت هایمان، به کم کاری بغل دستی مان نگاه کنیم وکار انجام ندهیم، طبیعتا کارپیش نخواهد رفت. اصلی ترین بحث فعالیت گروه ما مطالبه گری است. اگر کم کاری کنیم از غرض اصلی تشکل دور می شویم.

 

• مزایا ومعایب طرح ملی حذف صفر ازواحد پول ملی

این طرح حذف صفر از واحد پول طرح خوبی است اما نه دراین شرایط! این طرح برای زمانی است که تولید ناخالص ملی ما و سایر مؤلفه های اقتصادی کشورمان شرایط مناسبی داشته باشد. در شرایط کنونی این طرح نه تنها کمکی نمی کند، بلکه احتمال دارد چند ده هزار میلیارد تومان برای کشور خرج تراشی شود. این طرح (حذف صفر از پول ملی)، فقط منوط به چاپ اسکناس جدید نیست، کلی بخشنامه لازم دارد، لیست قیمت ها و موارد کلی سیستم های داخل رایانه ها و برنامه هایی که نوشته شده، بانکها، وزارت خانه هاو .. خلاصه کلی سیستم باید عوض شوند، به روز شوندو …. الان وضع اقتصادی مان در وضعیت رو به جلو نیست :که این طرح را بتوانیم اجرا کنیم.

یک زمان در یک کشوری مثل ترکیه، مشکلات اقتصادی(تورم و رکود)سبب سقوط ارزش پولش شد، شروع به برنامه ریزی و حرکت به سمت جلو کردند و ۶ صفر از پول ملی شان حذف کردند و به نتیجه خوبی هم رسیدند. اما برای وضع کنونی کشور ما مناسب نیست و فقط یک هزینه بسیار سنگینِ مادی و معنوی به کشور تحمیل می شود. دولت و مجلس ما خیلی کارهای واجب تری دارند. این قصه کرونا باید به یک جای مشخصی برسد و اوضاع اقتصادی بهتر شود، بعد به سمت حذف صفرهای اضافه برویم.

 

• مهم، بازتاب جهانی روز قدس است.

شرایط کنونی، شرایط خاصی است؛ مهم این است که ما نسبت به روز قدس متناسب با شرایط فعلی(کرونا)، عکس العملی مناسب داشته باشیم و این عکس العمل رسانه ای بشود. در فضای مجازی می توانیم کارهای زیادی انجام بدهیم. من توصیه می کنم مسئولین گروه سایبری صفحات مشهور اسرائیل که به زبان فارسی هست را  به افراد معرفی بکنند وافراد بروند ویک نه به این ظلم اسرائیل بگویند(کوتاه و مختصر). مثلا اسرائیل غاصب است، ظالم است، کودک کش است، آدم کش است، در فضای مجازی درحد توان کار رسانه ای انجام بدهیم؛ از راه اندازی طوفانهای توئیتری گرفته تا بقیه موارد.

در پاسخ به برخی بزرگواران در خصوص فایده طوفان توییتری می گویم این که ما تصور کنیم با طوفان توییتری ظهور اتفاق می افتد یا همه مشکلات حل می شود، خیر اینطور نیست! اما بخشی از تکمیل یک پازل است و بی تاثیر نخواهد بود! طوفان توییتری در کنار فعالیت های دیگر مجازی و در کنار حضور در خیابان(با رعایت شرایط لازم) و فریاد زدن ظلم اسراییل هم بخشی دیگر از کارهای رسانه ای است که می توانیم انجام بدهیم تا این ظلم گسترده اسرائیل را به جهان نشان دهیم و یادآورشویم این ظلم حتی در سایه کرونا نیز فراموش نمی شود و داغی تازه و همیشگی است. توجه کنیم که هرکاری ارزش و وزنه ی خودش رادارد و با انجام مجموعه ای از کارها می توانیم به نتیجه برسیم.

 

• مطالبه گری در جهت تحقق آرمان های انقلاب

رهبر انقلاب در یکی از فرمایشاتشان تاکید داشتند که « لشکر جوانان مؤمن و انقلابی باید وارد میدان مطالبه دائم و هوشیارانه آرمانها و کمک به تحقق اهداف انقلاب شود». در این فرمایش، حضرت آقا به صراحت حرف آخر را زدند. باید لشکر میلیونی مطالبه گری راه بیفتد و آرمانهای انقلاب را مطالبه کنند. این بسیار مهم است!! ما باید ضمن مطالبه آرمان های انقلاب، در موضع کنش قرار بگیریم و از موضع واکنش خارج شویم؛ منتظر نشویم وزارت بهداشت، وزارت خارجه یا … خرابکاری بکنند سپس ما عکس العمل نشان بدهیم. البته این واکنش نشان دادن، هم خوب و لازم است؛ منتها این موضع انفعال است… ماباید در موضع آفند و موضع کنش قرار بگیریم.

 

• استراتژی کلان(اولویت بندی) در مطالبه گری

سیل لشکر جوانان مطالبه گر وقتی به جریان می افتد که :

• بتوانیم موضوعات را در ذهن انقلابیون درست اولویت بندی(اهم ومهم) کنیم و استراتژی کلان داشته باشیم.
• جریان های مطالبه گری باید درقالب تشکل های متعدد ظاهر بشوند.

در جریان های انقلابی گاهی در حین یک اتفاق، اتفاقات دیگری نیز رخ می دهد و باعث می شود اتفاق قبلی کاملا رها شود! رهبر فرمان(راهبرد) مهمی را برای یک سال می دهند، جریان های انقلابی در جهت تحقق آن تلاش می کنند. اما ایشان در طول سال دستور و راهبرد بعدی را که می دهند همگی آن راهبرد و فرمان قبل را فراموش می کنند و ذهن همه جریان های انقلابی روی فرمان آخر حضرت آقا متمرکز می شود و این اشتباه است. ایشان در طول یک سال باید دائما درحال تفکر باشند که پس از عبور از این مرحله، مرحله بعدی چه چیزی باشد و برای چه راهبردی در کشور تلاش شود اما ما به عنوان جریان های انقلابی که به دنبال فرمان های ایشان هستیم باید خودمان یک طراحی مطابق فرمان های ایشان داشته باشیم، در حال حاضر متاسفانه همه ذهن ها معطوف به فرمان اخیر رهبری در خصوص همدلی و کمک به محرومین شده است و از جهش تولید که فرمان ابتدای سال ایشان بود غافل اند!!! کمک به محرومین خیلی مهم است و ابتدای جلسه به آن پرداختیم که همگی وظیفه داریم برای کمک به محرومین هرکاری که می توانیم انجام بدهیم. این دو مسئله را با هم قاطی نکنیم. اما حواسمان باشد موضوع اصلی ما این است که چرا محرومین روز به روز وضعشان بدتر می شود؟ محرومیت هایی که در نقاط مرزی خوزستان می دیدیم اکنون در تهران قابل مشاهده است. معضل اصلی بیکاری است و کلید حل آن(بیکاری)، تولید است. جهش تولید عنوان سال ۹۹ و پرچم امسال است، نباید آن را فراموش کنیم. اما متاسفانه به سرعت غافل می شویم چون «استراتژی» نداریم!! همین عدم استراتژی یک آسیب برای نیروهای انقلابی مطالبه گر محسوب می شود. در صورتی که جریان های ضدانقلاب استراتژی دارند. آنها هم مطالباتی از حکومت دارند و استراتژی اصلیشان براندازی نظام جمهوری اسلامی است که به یاری خداوند هرگز نمی توانند. این یک استراتژی کلان است.

 

• استراتژی که منتهی به انقلاب اسلامی شد.

قبل از انقلاب استراتژی اصلی متدینین، پیروزی انقلاب و سرنگونی نظام شاهنشاهی بود [دو هدف مهم]. هردو هم به یک اندازه اهمیت داشتند؛ سرنگونی شاه و تشکیل حکومت اسلامی. نهضت آزادی و امثال مهندس بازرگان می گفتند: ” شاه باشد، اما اوضاع اصلاح بشود مثلا یک دولت عدالت محور مذهبی روی کار بیاید و شاه هم در کنار این دولت حکومت کند که همه چیز به هم نریزد و کُشت وکشتارنشود. اما استراتژی متدینین رفتن شاه و سرنگونی کامل نظام(سیستم) شاهنشاهی و برقراری سیستم جمهوری اسلامی و حکومت اسلامی بود.

 

• مطالبه گری در قالب تشکل های متعدد

جریان های مطالبه گری باید در قالب تشکل های متعدد ظاهر بشوند؛ وقتی کارتشکیلاتی نباشد، همه ی افراد فکر می کنند عده دیگری هستند که کارها را انجام بدهند و احساس تکلیف نمی کنند و درنتیجه کاری انجام نمی شود. مزیت تشکل به کار گروهی و هیأتی این است که در فرآیند عملیات، آمارگیری و درصد گیری می شود و اعضایی که به تشکل ملحق می شوند، خودشان را متعهد به پاسخگویی در قبال تشکل می دانند و اصلا دلیل حضورشان در تشکل همین مسئولیت پذیری است. اما وقتی که ما تشکلی نداشته باشیم، طبیعتاً افراد به جایی هم پاسخگو نیستند و در نتیجه آن پتانسیلِ روحیه ی جهادی_انقلابی فعال نمی شود. ما باید از وقت و مال خود(در جنگ نرم) ایثارکنیم و اگر کم کاری کنیم، فردا روزی باید از جانمان ایثارکنیم، ان شاء الله به آن روزها(جنگ سخت) نرسد. متاسفانه اکثر موضوعات مورد مطالبه تشکل به نتیجه مطلوب نرسیده است، چون افراد در تشکل حضور کمرنگی دارند، در عین حال روحیه جهادی وانقلابی نیز دارند. اما چون خود را مکلف به پاسخگویی نکردند، هروقت دلشان بخواهدکار انجام می دهند و هروقت هم دلشان نخواهد انجام نمی دهند، طبیعتاً آن اتفاقی که باید بیفتد، نمی افتد و آن جریان لشکر میلیونی مطالبه گری [آرمان های انقلاب] که حضرت آقا فرمودند، محقق نمی شود.

 

• مطالبه گری(آرمان های انقلاب)؛ گامی موثر در تغییر ذائقه مردم

وقتی آرمان های انقلاب مطالبه شود، ذائقه ی مردم به سمت این آرمان ها چرخش پیدا می کند. این صدای آرمان خواهی باید از همه صداها بلندتر بشود. عدالت خواهی، انقلابی گری و تمام آرمان های انقلاب با همه توصیفاتی که دارد باید به جریان بیفتد. وقتی این صدا بلند نشود و جریان های لیبرالی صدایشان بلند باشد، مردم در سال ۹۲ با چشمانی باز به افرادی رأی می دهندکه به صراحت دنبال سرمایه داری و زندگی تجملاتی هستند. سال ۹۶(دوره بعدی انتخابات ریاست جمهوری)، بنده به عده ای میگفتم افرادی که ساکن خانه های چند ده میلیاردی هستند و سطح زندگیشان بسیار بالا و رفاه طلبانه است، نمی توانند به فکر مشکلات شما باشند. در پاسخم می گفتند کسی که سطح زندگی بالایی دارد و سرمایه داراست، چشم ودل سیر است و به فکر پر کردن جیب خود نیست و برای ما کاری انجام می دهد! و توجهی به روایات ائمه علیهم السلام در خصوص دنیا دوستی و سرمایه داری نداشتند که فرموده اند: مال دنیا مثل آب دریا می ماند، انسان هر چه بیشتر از آن بخورد، تشنه تر می شود.

لذا ما باید به طور جدی مطالبه گری علیه فرهنگ لیبرالیستی، کدخدا پرستی و اشرافی گری و … را در قالب لشکرهای میلیونی از جوانان انقلابی و مؤمن آغاز کنیم و صدای این آرمان خواهی ها به حدی بلند و فراگیر شود تا دیگر صدای بوق های شیطانی آخرالزمان شنیده نشود.

• آسیب شناسی جریان های عدالت خواه

جریان های عدالت خواه به صورت طیف هستند. یکی از مشکلات در این جریانات، تعیین اولویت ها(تشخیص اهم و مهم) است. در پیگیری منکرات[موضوعات]جامعه، باید نحوه برخورد با آن منکر[موضوع] و نحوه رسانه ای کردن آن را بدانیم و دقت کنیم که نحوه پیگیری و برخورد ما با آن موضوع چه اثری بر روی افراد جامعه و حکومت اسلامی می گذارد.

به نظر می رسد برخی از جریانات عدالت خواه با نحوه بیان مشکلات جامعه و نحوه رسانه ای کردن این مشکلات، مردم را نسبت به حکومت اسلامی ناامید و دلسرد می کنند. این دلسردی و ناامیدی به مراتب ضررش برای حکومت و جامعه بیشتر از آن مشکلات(دزدی ها، رانت ها و …) است. خسارت مادی به جامعه قابل جبران است اما اعتماد مردم اگر از دست برود به این راحتی قابل جبران نیست. لذا نباید مشکلات جامعه را به گونه ای عنوان کرد که سبب از بین رفتن امنیت روانی مردم جامعه بشود. (اشاره به مبحث جلسه قبل در خصوص اظهارات دکتر کرمی درباره تراریخته و مواد غذایی که منجر به از بین رفتن امنیت روانی مردم می شود)

 

• عواقب ناامیدی و عدم اعتماد مردم نسبت به حکومت اسلامی

یکی از علل مشارکت کمرنگ در انتخابات اخیر مجلس، همین از بین رفتن اعتماد مردم است، تا جایی که وقتی به مشارکت در انتخابات دعوتشان می کردی، می گفتند این ها همه شان دزد هستند و بنده هرچه توضیح می دادم که بله برخی باید محاکمه شوند اما جریان های دیگری هستند که خدمتگزار بودند … نتیجه ای نداشت؛ چون مردم عادی آن تفکیکی که ما توی ذهنمان داریم، ندارند. آن شخصی که در دولت خرابکاری می کند، او را از حکومت اسلامی می دانند، نمی گویند او اصلاح طلب لیبرال است، می گویند او عامل(کارگزار) حکومت است.

دغدغه اکثر افراد جامعه، دغدغه معیشت، اقتصاد، بیکاری، زندگی بهتر است و اصلا دغدغه های اید ئولوژیک، سیاسی، اجتماعی ندارد. باید بدانیم تنها ۳۰- ۲۰% جامعه هستند که این دغدغه ها (ایدئولوژیک) را دارند، که یک طیفش انقلابیون و طیف دیگر ضد انقلابیون هستند.

 

• عجله در روند مطالبه گری ممنوع!!!

رعایت کردن ملاحظاتِ ضروری در روند یک مطالبه، گاهی از انجام آن مطالبه سخت تراست. مثلا یک فساد بزرگی رخ داده، می خواهیم به مبارزه با آن فساد برویم؛ اگر ملاحظات را کنار بگذاریم، خیلی راحت تر و سریعتر از زمانی پیش می رویم که مجبور به رعایت ملاحظات هستیم؛ وگرنه اصل مطالبه گری بسیار دشوار است چون در جنگ با جریان های گردن کلفت و قدرتمند هستیم. منتها وقتی به سختی های مطالبه گری، رعایت آن ملاحظات ضروری(نا امید نشدن مردم، پررو نشدن ضد انقلاب های داخلی وخارجی) اضافه می شود، به مراتب سختی کار بیشتر می شود. دانستن این ملاحظات بسیار مهم است. گاهی ما در روند مطالباتمان به گونه ای عمل می کنیم که ضدانقلاب را امیدوار می کنیم وانقلابیون و مردمی که به دین و انقلاب اسلامی دل داده اند، ناامید می شوند! توجه به این مسائل بسیار، بسیار …. مهم است.

در سیره ی امیرالمؤمنین علی(ع) و نبی مکرم اسلام(ص) نیز چنین مشکلاتی وجود داشت اما این بزرگواران سعی می کردند، خود مردم به مرور متوجه خیلی از این اتفاقات و مشکلات بشوند. ما نیز می خواهیم این روندِ فهم مردم نسبت به مشکلات و اتفاقات را تسریع کنیم، اما باید مراقب باشیم آن سرمایه ی اعتماد و امید مردم، با غفلت ما ازبین نرود. بارها درجریان حکومت حضرت رسول(ص)، منافقین فعالیت هایی را علیه رسول الله انجام می دادند و لو می رفت اما حضرت نام نمی بردند. چون می گفتند فلان شخص که به پیامبر بسیارنزدیک است ، هم نشین صبح و شام پیامبر بوده است، این آدم از رؤسای منافقین است. در چنین شرایطی آسیب بزرگی متوجه حکومت اسلامی پیامبر می شد و در صورت تکرارِ این اتفاقات و افشاگری ها، دیگر چیزی از حکومت اسلامی باقی نمی ماند؛ لذا ایشان سکوت می کردند. برخی از اطرافیان حرص می خوردندکه الان وقت افشاگری است، این منافقین را ریشه کن کنیم. اتفاقاً همان منافقین هم کاردست حکومت اسلامی دادند و نگذاشتند خلافت بعد از رسول الله به خلیفه بر حق ایشان امیرالمؤمنین علی علیه السلام برسد. با وجود همه این اتفاقات و پیش بینی پیامبر از چنین اوضاعی، پیامبر همچنان سکوت اختیار می کردند؛ در صورتی که اگر همان موقع افشاگری می کردند، اصلاً شایدکار به اینجا نمی رسیدکه خلیفه ی بعدی تعیین بشود و ادامه حکومت اسلامی جور دیگری پیش می رفت؛ اما پیامبر رضایت دادندکه یک سری اراذل و اوباش بالای سرکارباشند، اما اسم اسلام، اسم حکومت اسلامی پابرجا بماند و لطمه نبیند. امیرالمؤمنین رضایت دادند تا آن کلّیت دین اسلام در بین توده مردم، از بین نرود.

 

• ناامید کردن مردم، بالاترین خیانت به حکومت اسلامی

ما باید در برخورد با مسئولین حواسمان به این مطلب باشد؛ مسئولین ما هرچقدرهم بد باشند(هرررچقدر)، اما حکومتمان اسلامی است و بسیار می ارزد به این که پهلوی ها و سازمان منافقینی های قاتلِ آدمکش وامثال این ها بخواهند حکومت را به دست گیرند(البته خیلی دور از ذهن است). منتها ما باید حواسمان باشد اگر به سرمایه اعتماد و امید مردم، آسیب بزنیم، بزرگترین خیانت را به دین و حکومت اسلامی و به صاحبان این حکومت که خود مردم هستند، کرده ایم.

 

• امید و اعتماد مردم، بالاترین سرمایه نظام اسلامی

حکومت اسلامی منهای مردم معنا ندارد؛ فلسفه حکومت، تشکیل حکومت اسلامی برای مردم است تا مردم در سایه این حکومت اسلامی خدا را بپرستند، رستگار بشوند و … لذا تشکیل حکومت اسلامی هدف نیست؛ وسیله و ابزاراست و نباید از این موضوع غافل شویم. لذا اگر ما در مسیرحفظ حکومت اسلامی، سرمایه امید و اعتماد مردم را نابود کنیم، هم خودمان آسیب می بینیم، هم مردم، هم دین و هم نظام اسلامی. برای همین است که در جریانات عدالت خواه برخی افراد را می بینید که گاها کنایه هایی می زنند و حتی زاویه هایی با رهبری پیداکرده اند. نتیجه رعایت نکردن آن پیوست ها و ملاحظات می شود این که یک دفعه با اصل حکومت اسلامی که دارند برایش جانفشانی می کنند، به مشکل  می خورند!! البته لازم است یاد آوری کنم که ما باید این جریانات را طیفی در نظر بگیریم و تا یک مشکل و یک موضع گیری دیدیم سریعاً نگوییم این آدم دیگر به درد نمی خورد و کلاً او را کنار بگذاریم، این بسیار مهم است. ماباید به یکدیگر تذکر بدهیم، هم به آن جریان مطالبه گرعدالت خواه که بدون در نظر گرفتن ملاحظات [حفظ سرمایه اعتماد و امید مردم] و با خطاهایی به دل میدان جنگ رفته اند و با مفسدین و فاسقین دارند مبارزه موثر جدی می کنند، و هم به انقلابیونی که از شدت امیدواری به آینده دست روی دست گذاشته اند و کاری نمی کنند!

 

• کُنشی برای جهش تولید

در دوره شیوع کرونا همه ما درگیر دوخت ماسک و کمک رسانی به کادر درمان و مریضان بودیم و پس از فرمان رهبری به همدلی و مواسات با محرومین به سمت تهیه بسته ی ارزاق آمدیم و همینطور اتفاق پشت اتفاق و واکنشی پشت واکنش قبلی از سمت ما !! همچنان در موضع واکنش مانده ایم و تلاشی برای قرارگیری در موضع کنش نکرده ایم!

موضوع تولید و جهش تولید(شعار ابتدای سال رهبری) اصلی ترین وبزرگ ترین مسئله ی کشور ما است؛ اگر این معضل برطرف شود، محرومین هم صاحب شغل می شوند وحاصل دسترنج خودشان را استفاده می کنند و دیگر چشمشان به کمک امثال ما نخواهد بود و آبرومندانه تر زندگی خواهند کرد ان شاء الله.