جلسه دویست و هشتاد و چهار تشکل راه بیداری

ا‌همیت تفکر انتقادی

برخی از ما قالبی فکر می‌کنیم. یعنی به یک سری از قالب‌ها، تیترها و مفاهیم عادت می‌کنیم، بر اساس آن‌ها استدلال‌ها و مباحث را پیش می‌بریم و اگر خدشه‌ای به آن‌ها وارد شود، به جای این‌که فکر و بررسی کنیم و تفکر انتقادی نسبت به آن مطلب داشته باشیم؛ یا به هم می‌ریزیم و استرس می‌گیریم، یا آن استدلال را انکار می‌کنیم.

در روایات آمده است زمانی که حضرت حجت ارواحنا فداه ظهور می‌کنند، برخی از متدینین جلوی حضرت مقاومت  کرده و ایشان را انکار می‌کنند و می‌گویند که ایشان، مهدی موعود نیست و دین جدید آورده است. آیا این مطلب نمی‌تواند برای حال حاضر ما صادق باشد؟ تصور بفرمایید جمعه پیش رو (ان‌شاءالله) روز ظهور حضرت باشد؛ یک عده از مؤمنین و متدینین-که عده آن‌ها کم هم نیست- یک قالب(عادت) فکری دارند و به صورت سنتی معتقد و پایبند هستند که ناگهان با ظهور حجت خدا، خدشه‌ای به این عادات وارد می شود؛ آنها به جای اینکه فکر و بررسی کنند، شروع به انکار خواهند کرد، نگران می‌شوند یا مقاومت می‌کنند. لذا داشتن تفکر انتقادی ‌بسیار مهم است.

منفعل نباشیم!

ما باید در عین واقع‌بینی منفعل نباشیم و اهدف مشخصی(بلند مدت، میان مدت و کوتاه مدت) داشته باشیم و بر اساس آن‌ها فعالیتمان را تنظیم کنیم. پذیرش واقعیت های میدانی به معنی انفعال و پذیرش شکست نیست؛ بلکه به این معنی است که باید تلاشمان را بیشتر کنیم.

ما نباید منفعل باشیم بلکه باید کاری که از دستمان بر می‌آید، انجام دهیم که آن هم از طریق فضای مجازی است. پیشنهاد بنده این است که به جای وقت گذاشتن در اینستاگرام، در تیک‌تاک روشنگری کنیم. کنترل اینستاگرام دست آمریکا است اما تیک تاک دست آن‌ها نیست.

دنیا نسبت به مسئله فلسطین و غزه نسبتاً بیدار شده که یکی از دلایل آن نرم افزار تیک‌تاک است. باید آن‌جا فعال شویم و به‌جای این که در پیام‌رسان‌های ایرانی برای همدیگر پیام بگذاریم، در تیک‌تاک داخل صفحات خصوصی مردم اروپا، آمریکا و … پیام بگذاریم، عکس‌ شهدای غزه، کودکان شهید و مجروح غزه را بفرستیم و با جملات کوتاه انگلیسی توضیح دهیم و به بیداری مردم جهان کمک کنیم. در یکی از کشورهای اروپایی، مردم در حمایت از غزه یک روز اعتصاب کرده‌اند. آمریکا می‌خواست علیه یمن ائتلاف دریایی تشکیل دهد اما شرکای دائمی و منطقه‌ای آمریکا نظیر عربستان، امارات، کویت و … در این ائتلاف شرکت نکردند. این اتفاقات ‌بسیار مهمی ‌است که رخ داده است و باید برای نشر آنها بکوشیم. منتظر نباشیم که جمهوری اسلامی یا حزب الله لبنان و … بخواهند کمکی بکنند. حزب الله لبنان کارهای مختصری انجام داده است؛ منتها در حدی نبوده که بازدارنده باشد. حتی کار‌هایی که یمن انجام داده ‌بسیار موثر بوده اما از حجم بمبار‌ان‌های اسرائیل نکاسته و فقط قیمت ترانزیت کالا به اسرائیل دو برابر شده است.

یکی از موثرترین کارهای خارج از غزه و رزمندگان حماس همین کار یمنی‌هاست. کار حزب‌الله ‌وکمک‌های نامرئی و غیر مستقیم ایران ‌بسیار مهم است اما ما نیز به عنوان یک شهروند مؤمن و معتقد جمهوری اسلامی باید کاری که از دستمان برمی‌آید را انجام دهیم. این که در ایام این جنگ نابرابر و ظالمانه، از توانمندی‌های نظامی‌خودمان بگوییم، کمکی به مردم غزه نمی‌کند!!

اثر خون مظلوم

باید در فضای مجازی نگذاریم خون شهدای غزه پایمال شود، یعنی همان کاری که حضرت زینب سلام الله علیها بعد از واقعه عاشورا کردند. خون مظلوم بر زمین ریخته می‌شود، ما باید با فعالیت رسانه‌ای، کاری کنیم که به واسطه این خون‌های ریخته شده، آبروی ظالم در عالم برود و دستش برای عالم رو بشود.

در حال حاضر ‌بسیاری از کشورها برای حمایت از اسرائیل تحت فشار هستند؛ در حالی‌که قبلاً ‌بسیار راحت از آن حمایت می‌کردند. مسئله غزه روی موضوع روسیه و اوکراین تأثیر گذاشته است و حواس‌ها از روسیه و اوکراین پرت شده و تمرکز آمریکا از اوکراین به اسرائیل چرخیده است. کمک‌های کشورهای اروپایی از اوکراین به سمت اسرائیل برگشته است و در کل، توجه‌ جبهه ظلم و طواغیت عالم و نوچه‌هایشان، از روسیه و اوکراین به سمت غزه و حماس و اسرائیل چرخیده است و روسیه رسماً دارد به عنوان پیروز جنگ شناخته می‌شود. این اتفاق یکی از آثاری است که مقاومت مردم غزه و خون بی‌گناهان غزه بر عالم گذاشته است. کشورهای منطقه پیمان‌های امنیتی و نظامی خود ‌با آمریکا را لغو و به سمت روسیه و چین گرایش پیدا کرده‌اند و با آن‌ها پیمان‌های نظامی‌ و امنیتی می‌بندند. این اتفاقات به خاطر مقاومت غزه است.

گاهی اندک ما غوغا می کند!

مسیر را اشتباه نرویم و یک سری انگیزه‌هایی برای خودمان درست کنیم و بر این اساس پیش برویم. چه بسا با زحمتی که ما در فضای مجازی می‌کشیم وعده نصرت الهی محقق شود و اسرائیل در این جنگ به صورت رسمی ‌شکست بخورد و جنگ را متوقف کند و در آخر هم محو و نابودی دولت و کشور نامشروع و غاصب اسرائیل  محقق شود. ما اگر در فضای مجازی زحمت بکشیم، خدا نصرت خودش را به واسطه این زحمت می‌رساند. یعنی آن اتفاقی که باید بیفتد، رخ می‌دهد ؛ اما اگر زحمت نکشیم، ممکن است خون مظلوم آن اثر آنی که ما فکر می‌کنیم در لحظه نداشته باشد مانند واقعه عاشورا و کربلاً که قبلا به آن اشاره شد.

ما تمام ابعاد وعده‌های الهی را نمی‌دانیم که چه زمانی و چگونه محقق می‌شود؛ اما می‌دانیم که هر آنچه به ذهن و عقلمان می‌رسد با رعایت اهم و مهم(نه خواسته هوای نفس) باید انجام دهیم.

روشنگریمان در فضای مجازی برای مردم دنیا باشد نه برای مخاطبین داخلی که بیشتر انقلابی هستند. روشنگری برای انقلابی‌های متزلزل کار مهمی است، منتها مهم‌تر از آن بیداری اذهان مردم دنیا است که آماده شنیدن حرف حق شده است. ‌بسیاری از هم وطنان ما خصوصاً انقلابی‌ها، حرف حق را شنیده‌اند و فقط یک سری اشکالات و شبهات دارند؛ لذا  اکنون در اولویت نیستند  و ممکن است ساعت‌ها وقت ما را بگیرند اما در نهایت روشنگری اتفاق نیفتد.

از طرف دیگر گاهی اوقات یک پست برای یک نفر می‌فرستیم و یک دفعه به‌ هم می‌ریزید زیرا افرادی بِکر و بدون تعصب هستند. به طور مثال دختر خانمی‌که می‌گفت:« من یهودی صهیون هستم و خانواده‌ام صهیونیست هستند، فیلم پدر بزرگی که چشم‌های نوه شهیدش را باز می‌کرد و می‌بوسید را دیده‌ام.» گریه می‌کرد و می‌گفت:« دیدن این صحنه من را به هم ریخت.» کسی برای این دختر خانم ساعت‌ها سخنرانی نکرده است؛ بلکه تنها یک نفر این فیلم را یک جایی فرستاده که این دختر خانم هم آن را دیده و باعث بیداری‌اش شده است. لذا اگر در تیک تاک و جاهایی که افراد این چنینی حضور دارند، یک فیلم با یک توضیح یک خطی برایشان بفرستیم، غوغا می‌کند.

در روایات آمده است که یک ساعت فکر کردن بهتر از ۷۰ سال عبادت است، این اغراق نیست بلکه عین حقیقت و واقعیت است. یک ساعت فکر کردن، ۷۰ سال مسیر پیش روی ما را تصحیح می‌کند. خداوند در قرآن به تفکر و تعقل بسیار دستور داده است. تعداد آیاتی که مستقیماً به نماز دستور داده به مراتب بسیار کمتر از آیاتی است که به تفکر و تعقل دستور داده است. تفکر و تعقل برای این است که عادات ذهنی ما را که به صورت سنتی و کلیشه‌ای شکل گرفته به هم بریزد.

چرا از ابتدا جلوی فساد را نمی گیرند؟

آنچه در فسادهایی از قبیل چای دبش مغفول مانده است علت رخداد این فساد ها است نه اینکه دولت بخواهد پس از گذشت ۴-۵ سال از فساد کشف شده در مورد آن افشاگری کند. زمانی که این پول جابه‌جا می‌شده و برنگشته است، جلوی آن را نگرفته‌اند؟!  با وجود تعدد دستگاه های نظارتی نظیر: سازمان بازرسی، نهادهای نظارتی ذیل نهاد ریاست جمهوری، اطلاعات سپاه، وزارت اطلاعات! چرا هیچ یک از  این‌ نهادها متوجه چنین فسادی نشده‌اند تا به این نقطه برسد؟ این سؤال بسیار مهمی ‌است. و همینطور توجه به چرایی رخداد این فساد؟ آیا یکی از ضروریات زندگی مردم، وارد کردن دستگاه‌های مربوط به چایی است؟! آیا چای کالای استراتژیک است که ما سه و نیم میلیارد دلار، ۱۰% درآمد ارزی کشور، را به آن اختصاص دهیم. بسیاری از درآمدهای ما به این صورت است که وقتی نفت می‌فروشیم نمی‌توانیم دلار بیاوریم و مجبوریم به جای پول، مواد غذایی، دارو و… وارد کنیم. یکی از مطالبات ملت باید این باشد که از همان اول که ۵% این فساد رخ داده بود، چرا جلوی آن گرفته نشد که در حال حاضر تبدیل به یک توده عظیم شود.

باید فکر شود از کجا این مطالبات انجام شود که اتفاقات این چنینی از همان ابتدا معلوم شود، نه این که ۵-۶ سال بگذرد و آبروی حکومت اسلام برود، بهانه جدیدی برای ضد انقلاب و مردم سست دین پیدا شود، ضد انقلاب‌ از این قضیه سوء استفاده کند و دوباره یک عده را از بدنه انقلاب و حکومت جدا یا دور کند و عده جدیدی به‌خاطر این قضایا بی‌دین شوند. متاسفانه افرادی از جامعه نماز و روزه را کنار گذاشته‌اند به این دلیل که« اگر حکومت اسلامی‌ این است، ما به آن اسلام کافر هستیم!» هر چه دلیل بیاورید:« اسلام واقعی این نیست، این‌ها مسلمان واقعی نیستند» فایده ندارد. بسیاری از قشر خاکستری متوجه این تفاوت نیستند!

متاسفانه مسئول مربوطه در قضیه فساد چای دبش سرداری است که فرمانده سپاه تهران بوده است. فردی‌که برداشت ما از وی، یک آدم ارزشی انقلابی است که هم اکنون خودش پرونده‌دار و عزل شده است یا برای وزیر مملکت(وزیر سابق کشاورزی) پرونده درست شده است. در مسئله واردات سیزده میلیون تن کالای اساسی با مجوزی که به یک شرکت دو سال تاسیس داده بودند که–با مطالبات مردمی- این مجوز لغو شد و آقای وزیر هم استعفا داد. ابتدا تلقی شد که این استعفا به خاطر اعطای مجوز به این شرکت برای واردات است که بعداً مشخص شد که در جریان فساد چای دبش بوده است که برای شخص وزیر کشاورزی پرونده درست شده است. نهادهای نظارتی، بانک مرکزی، وزارت اقتصاد و … کجا هستند؟! برای یک سری دارو و مواد غذایی واجب، ارز به اندازه کافی اختصاص داده نمی‌شود؛ آن وقت برای تجهیزات چای، باید ارز کلان اختصاص داده شود؟! مگر صد سال قبل برای تولید چای، تجهیزات عجیب و غریبی داشتند؟! حتی اگر در ماجرای چای دبش اختلاسی رخ نداده بود، باز هم اختصاص ارز به این موضوع کم اهمیت، محل اشکال است؛ مثل این‌که ما بیایم برای سیگار سرمایه‌گذاری کنیم.

لذا باید مطالبه شود که چرا از همان ابتدا جلوی این اتفاق گرفته نشده است و چرا پس از محرز و عیان شدن پرونده فساد توسط نهاد‌های نظارتی، مجدداً ۶۰۰ میلیون دلار ارز اختصاص داده شده است!!! ۶۰۰ میلیون دلار عدد بسیار بزرگی است. حتی در آمریکا، اروپا و… ‌در مورد برخی از قراردادهای ۲۰۰-۳۰۰ میلیون دلاری حرف می‌زنند، آن وقت در ایام جنگ ارزی و اقتصادی، ۶۰۰ میلیون دلار به یک مشت آدم فاسد می دهند که درگیر یک فساد چای بشوند؟!!  این اتفاق حاکی از این است که سیستم‌های اجرایی و سیستم‌های نظارتی ما مشکلات عمده دارند و باید فکری به حالشان شود.