فراز و فرود پوشش زنان غرب در گذرگاه تاریخ!
از جنبش My Body, My Choice تا جنبش Me Too
امروزه نه در کشورهای شرقی خبری از کیمونو هست و نه در کشورهای غربی خبری از لباسهای پرنسسی و دامنهای بلند. با سیاستهای فرهنگی صهیونیستی که مبتنی بر آزادی بی حد بشر و ارضای بدون محدودیت غریزه جنسی بود، تغییر سبک لباس پوشیدن ابتدا در کشورهای غربی کلید خورد و سپس در کشورهای شرقی پیگیری شد. ترویج برهنگی یا سیاست «حیازدایی» ابتدا در قرن پانزدهم و در غالب جنبشی ضد دین موسوم به «رنسانس» آغاز شد.
اگرچه برنامه حیازدایی از قرن ۱۵-۱۶ شروع می شود، اما تا قرن ۲۰ زنان اروپایی در اجتماع بطور محسوس تغییر پوشش نشان ندادند و فقط در قرن ۱۸ اندکی دامنهایشان از زمین فاصله گرفت.
در نهایت، ترویج سیاستهای حیازدایی و فرهنگ بیبند و باری همراه با زمینه سازیهایی که پس از انقلاب صنعتی صورت گرفت، در اوائل قرن بیستم _که برای اولین بار شاهد پوششهای نیمه برهنه زنان در اروپا هستیم_ به ثمر رسید. از سال ۱۹۲۱ به بعد دامنها کوتاه تر شد تا به زانو رسید و این، امری بیسابقه در تاریخ پوشاک به شمار میرفت.
تاثیر جنگ بر پوشش اروپایی ها
در دوران جنگ جهانی دوم [به بهانه] صرفه جویی در مصرف پارچه، قد پیراهن زنان کوتاه شد ولی پس از جنگ، لباسها دوباره مقداری بلندتر شدند.(تاریخ لباس، روت ترنر)
این هنجارشکنی و افزایش محرکهای جنسی در جامعه موجب تضعیف و تنزل روحیه عفاف و پوشیدگی و افزایش افسردگی جنسی، فاحشه های برهنه، فحشا و رکود روحی و روانی در جامعه شد.( رابطه صنعت و برهنگی، دانشنامه بریتانیکا)
بازگشت غرب به پوشیدگی و عفاف
بعد از یک قرن آزادی، نسل های جدیدی از فمینیسم شکل گرفته است که بجای مطالبه لباس های برهنه به دنبال لباس های پوشیده است. این فمینیست ها اعتقاد دارند لباسهای باز زنان موجب میشود تا دیگران آنها را براساس ظاهرشان قضاوت کنند. و از طرف دیگر این لباسها ممکن است موجب بروز خشونت علیه زنان در مکانهای خلوت شود.
https://www.hi-hijab.com/