حدیث | در آخر الزمان گروهی هستند که نماز و عبادات را تاجایی که «بی‌ضرر» باشد انجام می‌دهند اما برای امر به معروف و نهی ازمنکر، از ترس ضرر، عذرتراشی می‌کنند / خدا به شعیب(ع): شصت هزار نفر از خوبان قومت را به خاطر سازش با بدان قومت عذاب کردم
متن روایت
عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ: یَکُونُ فِی آخِرِ الزَّمَانِ قَوْمٌ یُتَّبَعُ فِیهِمْ قَوْمٌ مُرَاءُونَ، یَتَقَرَّءُونَ وَ یَتَنَسَّکُونَ، حُدَثَاءُ سُفَهَاءُ، لَا یُوجِبُونَ أَمْراً بِمَعْرُوفٍ وَ لَا نَهْیاً عَنْ مُنْکَرٍ إِلَّا إِذَا أَمِنُوا الضَّرَرَ، یَطْلُبُونَ لِأَنْفُسِهِمُ الرُّخَصَ وَ الْمَعَاذِیرَ، یَتَّبِعُونَ زَلَّاتِ الْعُلَمَاءِ وَ فَسَادَ عَمَلِهِمْ، یُقْبِلُونَ عَلَى الصَّلَاهِ وَ الصِّیَامِ وَ مَا لَا یَکْلِمُهُمْ فِی نَفْسٍ وَ لَا مَالٍ، وَ لَوْ أَضَرَّتِ الصَّلَاهُ بِسَائِرِ مَا یَعْمَلُونَ بِأَمْوَالِهِمْ وَ أَبْدَانِهِمْ لَرَفَضُوهَا کَمَا رَفَضُوا أَسْمَى الْفَرَائِضِ وَ أَشْرَفَهَا؛
إِنَّ الْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْیَ عَنِ الْمُنْکَرِ فَرِیضَهٌ عَظِیمَهٌ بِهَا تُقَامُ الْفَرَائِضُ، هُنَالِکَ یَتِمُّ غَضَبُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَیْهِمْ، فَیَعُمُّهُمْ بِعِقَابِهِ، فَیُهْلَکُ الْأَبْرَارُ فِی دَارِ الْفُجَّارِ، وَ الصِّغَارُ فِی دَارِ الْکِبَارِ؛
إِنَّ الْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْیَ عَنِ الْمُنْکَرِ سَبِیلُ الْأَنْبِیَاءِ، وَ مِنْهَاجُ الصُّلَحَاءِ، فَرِیضَهٌ عَظِیمَهٌ بِهَا تُقَامُ الْفَرَائِضُ، وَ تَأْمَنُ الْمَذَاهِبُ، وَ تَحِلُّ الْمَکَاسِبُ، وَ تُرَدُّ الْمَظَالِمُ، وَ تُعْمَرُ الْأَرْضُ، وَ یُنْتَصَفُ مِنَ الْأَعْدَاءِ، وَ یَسْتَقِیمُ الْأَمْرُ؛ فَأَنْکِرُوا بِقُلُوبِکُمْ وَ الْفِظُوا بِأَلْسِنَتِکُمْ وَ صُکُّوا بِهَا جِبَاهَهُمْ، وَ لَا تَخَافُوا فِی اللَّهِ لَوْمَهَ لَائِمٍ، فَإِنِ اتَّعَظُوا وَ إِلَى الْحَقِّ رَجَعُوا، فَلَا سَبِیلَ عَلَیْهِمْ، «إِنَّمَا السَّبِیلُ عَلَى الَّذِینَ یَظْلِمُونَ النَّاسَ وَ یَبْغُونَ فِی الْأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ، أُولئِکَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ»(شوری/۴۲)، هُنَالِکَ فَجَاهِدُوهُمْ بِأَبْدَانِکُمْ، وَ أَبْغِضُوهُمْ بِقُلُوبِکُمْ، غَیْرَ طَالِبِینَ سُلْطَاناً، وَ لَا بَاغِینَ مَالًا، وَ لَا مُرِیدِینَ بِظُلْمٍ ظَفَراً، حَتَّى یَفِیئُوا إِلَى أَمْرِ اللَّهِ وَ یَمْضُوا عَلَى طَاعَتِهِ؛
قَالَ: وَ أَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى شُعَیْبٍ النَّبِیِّ ص: أَنِّی مُعَذِّبٌ مِنْ قَوْمِکَ مِائَهَ أَلْفٍ أَرْبَعِینَ أَلْفاً مِنْ شِرَارِهِمْ وَ سِتِّینَ أَلْفاً مِنْ خِیَارِهِمْ؛
فَقَالَ ع: یَا رَبِّ هَؤُلَاءِ الْأَشْرَارُ، فَمَا بَالُ الْأَخْیَارِ؟
فَأَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَیْهِ: دَاهَنُوا أَهْلَ الْمَعَاصِی وَ لَمْ یَغْضَبُوا لِغَضَبِی.
لغات مشکل
یَتَقَرَّءُونَ: خود را به قرآن خواندن می‌زنند
یَتَنَسَّکُونَ: خود را به عبادت می‌زنند
تُرَدُّ الْمَظَالِمُ: ظلم از بین می‌رود
صُکُّوا: بکوبید
جِبَاهَهُمْ: پیشانی‌هایشان
دَاهَنُوا: سازش و نرمش کردند
منبع
کافی، ج۵، ص۵۵
تهذیب، ج۶، ص۱۸۰
