تفسیر آیه :(۱۰۶) یَوْمَ تَبْیَضُّ وُجُوهٌ وَتَسْوَدُّ وُجُوهٌ فَاءَمَّا الَّذِینَ اسْوَدَّتْوُجُوهُهُمْ اءَکَفَرْتُمْ بَعْدَ إِیمَنِکُمْ فَذُوقُواْ الْعَذَابَ بِمَا کُنْتُمْ تَکْفُرُونَ
ترجمه :
(قیامت ) روزى (است ) که صورت هایى سفید و نورانى ، و صورت هایى سیاه مى شوند. پس کسانى که روسیاه شدند، (از آنان سؤ ال مى شود:) آیا بعد از ایمانتان کفرورزیدید؟ پس به خاطر کفرتان عذاب الهى را بچشی
تفسیر آیه :(۱۰۷) وَاءَمَّا الَّذِینَ ابْیَضَّتْ وُجُوهُهُمْ فَفِى رَحْمَهِ اللَّهِ هُمْ فِیهَاخَلِدُونَ
ترجمه :
و امّا آنان که روسفید شدند، غرق در رحمت خدا شده و در آن جاودانه اند.
تفسیر نور حجت الاسلام قرائتی:
نکته ها :
O روسفیدى و روسیاهى در قیامت ، در حقیقت تجسّم همان حالات و روحیّات انسان در دنیاست . کسانى که در دنیا ولایت خدا را پذیرفته اند، خداوند آنها را از ظلمات به نور مى برد ودر آن روز با چهره اى نورانى حاضر مى شوند، ولى آنان که به ولایت طاغوت گردن نهاده اند، طاغوت ها آنان را از نور به ظلماتِ هوس و تفرقه وشرک وجهل سوق مى دهند و در قیامت در سیاهى وتاریکى محشور مى شوند.
O در قرآن شانزده مرتبه کفرِ بعد از ایمان ، دوبار کفرِ بعد از اسلام ، سه بار گوساله پرستى بعد از خداپرستى ، وبیست وهفت مرتبه انکار بعد از علم وبیّنه ، مطرح شده که همه ى این موارد نشان دهنده خطر ارتداد براى همه ما، وهشدارى جدّى است .
تفسیر المیزان:
از آنجائى که مقام آیات مورد بحث ، مقام کفران نعمت بود، و کفران به نعمت هم نظیر خیانت ، باعث خست و فرومایگى انفعال و شرمندگى مى شود. لذا خداى تعالى در این مقام از میان انواع عذاب هاى آخرت ، عذابى را ذکر کرد که با حالت شرمندگى مناسبت دارد و حال شرمندگان را ممثل مى سازد، و آن عبارت است از سیه روئى که در دنیا هم مردم دنیا این تعبیر را در مورد شرمندگان و امثال آنان دارند. همچنانکه جمله : (فاما الذین اسودت وجوههم اکفرتم بعد ایمانکم …) به خوبى بر این معنا دلالت دارد.
و همچنین از میان همه ثوابهاى اخروى – که مى تواند ثواب شاکران این نعمت باشد – مى توان ثوابى را نام برد که با شکرگزارى تناسب داشت ، و آن رو سفیدى است که در محاورات دنیائى نیز دلالت بر خشنودى و پسند دارد.
تفسیر آیه :(۱۰۸) تِلْکَ ءَایَتُ اللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَیْکَ بِالْحَقِّ وَمَا اللَّهُ یُرِیدُ ظُلْماًلِّلْعَلَمِینَ
ترجمه :
اینها آیات خداوند است که ما آن را به حقّ بر تو مى خوانیم و خداوند هیچ ستمى را بر جهانیان نمى خواهد.
تفسیر المیزان
و ما اللّه یرید ظلما للعالمین
در اصطلاح ادبیات این معنا مسلم است که کلمه (بى الف و لام ) اگر در سیاق نفى واقع شود، افاده عمومیت مى کند. و اصطلاح دیگر ادبیات این است که هر جا جمعى داراى الف و لام باشد عمومیت و استغراق را مى رساند. در جمله مورد بحث کلمه (ظلم ) همینطور است . و مى فهماند خداى تعالى هیچ قسم ظلمى را براى اهل عالم نمى خواهد و همچنین ظاهر کلمه (للعالمین ) که جمع با الف و لام است ، عمومیت و استغراق را مى رساند، و این معنا را مى رساند که خداى تعالى هیچ قسم ظلمى را براى تمام عالم و کافه جماعت ها نخواسته است و همینطور هم هست . چون تفرقه بین مردم امرى است که آثار شومش گریبانگیر تمام عالم و کافه جماعت ها مى شود.
مالکیت خداى تعالى دلیل است که او ظالم نیست
