بسم الله الرحمن الرحیم
محورهای صحبت علی اکبر جباری، دبیر تشکل راه بیداری
جلسه ۲۸۵ راه بیداری مورخ ۶ دی ماه ۱۴۰۲
برای رسیدن به حکومت جهانی مهدی موعود(عج)…
در تشکل راه بیداری:
هدف بلند مدت ما این است که یک ثانیه ظهور امام زمان(عج) را جلو بیندازیم. برای این هدف باید زمینه سازی کنیم و کار با حرف درست نمی‌شود. انتظار فرج را افضل اعمال گفته‌اند نه افضل اذکار و اوراد و ادعیه؛ افضل اعمال یعنی باید کاری انجام دهیم. هدفی که داریم، ادعای بسیار بزرگی است؛ منتها ما می‌گوییم که در حد «یک ثانیه» تعجیل در ظهور را به عهده می‌گیریم.
هدف میان مدت ما ایجاد و حفظ حکومت اسلامی است! زیرا به واسطه آن، سایر معروف‌ها اقامه و جلوی همه منکرات گرفته می‌شود.
این مطلب یک قاعده عقلی است. برای اینکه ما بتوانیم معروفات را پیاده کنیم، باید قدرت، پول و امکانات داشته باشیم، به مجموعه این موارد حکومت گفته می‌شود. ایجاد و حفظ حکومت اسلامی بزرگترین معروف است و سایر معروفات ذیل این عنوان تعریف می‌شود.
هدف کوتاه مدت ما احیاء(زنده نگه داشتن) و اقامه(انجام) جامع امر به معروف و نهی از منکر است. کلمه «جامع» در این عبارت بسیار مهم است.
امر به معروف دو حوزه فردی و اجتماعی دارد؛ حوزه فردی مانند تذکر به فردی که غیبت می‌کند، دروغ می‌گوید، اسراف می‌کند، حجابش را رعایت نمی‌کند و… که در بین اطرافیان یا در خیابان و…. صورت می‌گیرد.
حوزه مسائل اجتماعی مربوط به اداره اجتماع می‌شود مانند امر به مروف و نهی از منکر مسئولین(مطالبه گری). مطالبه‌گری و امر به معروف مسئولین ذیل این کلمه جامع قرار می‌گیرد.
همه ما علاوه بر مسائل فردی، در حوزه مسائل کلان جامعه و مسائل کلان امت اسلام(ایجاد حکومت اسلامی) تکلیف داریم. حکومت اسلام فقط برای ایران نیست بلکه باید جهانی شود. هر جا که مسلمانی زندگی می‌کند باید قوانین اسلامی حاکم باشد و از آن جا که قوانین اسلامی ذیل حکومت اسلامی تصویب و اجرا می‌شود پس مسائل امت اسلام به ما مربوط می‌شود.
دیو چو بیرون رود فرشته درآید
مستقیم‌ترین موضوعی که به ظهور امام زمان(عج) ارتباط دارد، امر به معروف و نهی از منکر است. مردم باید امام(ع) را بخواهند تا امام(عج) ظهور کنند. خدا العیاذ بالله بخیل نیست که بخواهد ولی‌اش را از مردم بگیرد؛ دلیل غیبت امام(عج) این بود که مردم امام(عج) را نمی‌خواستند؛ لذا خدا امام(عج) را از جلوی چشم مردم، پشت پرده غیبت برد. مردم امام(عج) را بخواهند، پرده غیبت کنار می‌رود و مردم امام(عج) را می‌بینند.
مردم چگونه باید نشان دهند که امام(عج) را می‌خواهند؟
وقتی ظرف جامعه از آلودگی نجات پیدا کند. تا ظرف جامعه پاک نشود، خدا ناب‌ترین معارفش- امام زمان(عج)- را در آن قرار نمی‌دهد. نمی شود در دل مردم هم میل به گناه باشد، هم میل به امام زمان(عج)!!
«خلوت دل نیست جای صحبت اضداد دیو چو بیرون رود فرشته درآید»
ظرف جامعه چگونه از گناه و شوق گناه پاک می‌شود؟
با امر به معروف و نهی از منکر که بخشی از آن فردی و بخش دیگری اجتماعی است. بالاترین معروف اجتماعی، حکومت اسلامی است که باید آن را حفظ کرد. حفظ حکومت اسلامی یعنی در وهله اول، حکومت از آلودگی و فساد پاک شود که با امر به معروف و نهی از منکر مسئولین و مطالبه‌گری اتفاق می‌افتد.
بخشی از پاک کردن ظرف جامعه، با تذکر به مردم انجام می‌شود؛ اما برای بخش عمده آن باید از مسئولین بخواهیم ظرف جامعه را از آلودگی پاک کنند. گناه یک بحث است و شوق به گناه بحث دیگری است. بسیاری از مردم درگیر شوق به گناه می باشند. زندگی اشرافی را دوست دارند اما دستشان به آن نمی‌رسد مثلا می بینیم فردی هیئتی و مذهبی است اما با یک ارث هنگفتی که به وی می رسد، سبک زندگی‌اش تغییر می‌کند و با توجیه دارندگی و برازندگی، دچار اسراف می‌شود. امام زمان(عج) مزاحم زندگی این‌گونه افراد هستند؛ برای همین است که طبق روایات، زمانی که امام زمان(عج) بیایند برخی از متدینین جلوی امام(عج) می‌ایستند.
معراج مؤمن
اگر شوق گناه از بین رود، مردم تنها با خواندن نمازهای واجبشان، شوق به خدا و امام زمان(عج) در وجودشان زبانه می‌کشد. در این صورت دیگر برای عروج لازم نیست، مردم نماز شب‌خوان شوند بلکه با خواندن دو رکعت نماز صبح پرواز می‌کنند.
اگر بنده(نوعی) با خواندن نمازهای واجبم پرواز نمی‌کنم؛ چون زندگی‌ام ناپاک است. نماز من را پرواز نمی‌دهد و هر روزم با روز قبل، تفاوتی ندارد، زیرا نماز من نماز نیست؛ اگر نمازمان نماز بود، پروازمان می‌داد.
آقای علامه حسن‌زاده آملی(رحمهالله علیه) در کتاب «انسان در سِلک عرفان» خاطره‌ای از خود نقل کرده‌اند: «پانزده آذر ۱۳۴۷ در حال خواندن نماز صبح، دیدم سجاده‌ام در آسمان است و همه جا زیر پاهایم را می‌بینم.»
در روایت آمده نماز معراج مؤمن است؛ زیرا نماز، انسان مؤمن را پرواز می‌دهد. اگر ظرف جامعه از گناه پاک باشد، با یک قطره اشک در هیئت امام حسین(ع) یا با یک «السلام علیک یا ابا عبدالله» گفتن انسان پرواز می‌کند. اما الان به روضه می‌رویم، بسیار اشک می‌ریزیم، اما یک ساعت بعد، هیچ اثری از آن در خودمان نمی‌بینم. این نتیجه زندگی ناپاک در بستر و ظرف ناپاکِ جامعه است.
راه تطهیر جامعه چیست؟ امر به معروف و نهی از منکر.
تربیت فطری
مبحثی به اسم تربیت فطری داریم. (آقای قاسمیان یک فایل ۴۰-۵۰ دقیقه‌ای در این زمینه دارند، حتما گوش کنید.) به نقل از ایشان، اگر تربیت فطری باشد یعنی دست‌کاری نشود به طور طبیعی بچه استکبار ستیز می‌شود. بنده این مطلب را با چشمان خود دیده‌ام؛ دانش آموزان را برای اردوی جهادی می‌بردیم، داخل روستا تلویزیون، موبایل و … نبود و می دیدیم که آنجا دانش آموزان از راحت طلبی، لَم دادن، اسراف و … دور بودند. طی ۱۰ روز بچه‌ها متحول می‌شدند، بی اغراق واقعا طرف تغییر می‌کرد و به تنظیمات کارخانه بر می‌گشت که به خاطر تربیت فطری بود. بچه‌ای که اصلاً نمازخوان نبود وقتی برمی‌گشت مادرش می‌گفت شما چیکار کردین این نماز میخواند؟! حتماً برنامه‌های بسیار خوبی برای نماز گذاشته بودید؟!
گفتیم: ما اصلاً برنامه خاصی نداشتیم فقط نماز جماعت برگزار می شد. همین! اذان صبح برمی‌خاستند و نماز می خواندند، اگر دیر پا می‌شدند به کار بنایی نمی‌رسیدند زیرا کله سحر، بعد از صبحانه برای کار بنایی می‌رفتیم.
باید به حکومت فشار آورد!!
اگر ظرف جامعه تطهیر شود، شوق خواستن امام زمان(ع) در دل مردم ایجاد می‌شود و خداوند اجازه ظهور می‌دهد. این‌گونه نیست که باید تمام مردم دنیا امام را بخواهند تا ایشان ظهور کنند؛ بلکه باید یک جامعه‌ای، یک امتی، یک جای پایی برای حضرت فراهم باشد تا خدا به ما اعتماد کند و اجازه ظهور بدهد حضرت به اندازه یک شهر، خواهان ندارند!!! برای این که ظرف یک شهر را بخواهیم از گناه پاک کنیم، باید به حکومت فشار بیاوریم. با تذکر در دو خیابان مشکل حجاب در شهر تهران حل نمی‌شود؛ البته کسانی که توان انجام این کار را دارند، باید انجام دهند زیرا این کار باعث می‌شود پرونده حجاب باز بماند و مردم یا مسئولین نمی گویند خب پرونده حجاب تمام شد!! منتها واقعاً، با تذکر در دو خیابان مشکل حجاب در کل کشور که نه؛ در تهران هم حل نخواهد شد و باید به حکومت فشار آورد. یک سال و چند ماه، از آشوب مهسا و قصه شروع کشف حجاب گذشته است و اما هنوز که هنوز است قانون عفاف و حجاب در مجلس نهایی نشده است. در صورتی که نیازی به قانون نیست؛ از قبل در این زمینه قانون بوده است و فقط باید به آن عمل می‌شد. مانند شفافیت آراء که در قانون اساسی وجود دارد و تا قبل از مجلس هفتم رأی‌گیری در مجلس به صورت قیام و قعود و شفاف بود؛ اما در مجلس هفتم و انقلابی(!) به بهانه الکترونیکی شدن، رأی‌گیری در مجلس دیجیتالی و مخفی شد. حالا برای اینکه به شفافیت برگردد ، این مسخره بازی شفافیت آراء پیش آمده است!!! و باید به حکومت فشار آورد.
شهرداری تهران، چند مرکز نگه‌داری سگ دارد که در یکی از آنها ماهی، پانزده میلیارد تومان هزینه می‌کند. سگ‌های ولگرد را جمع‌آوری، از آنها پذیرایی می‌کنند تا عمرشان تمام شود، همین قدر منفعل!!! بنده به یکی از مسئولین شهرداری گفتم: «این‌ها را به کره صادر کنید. آنها عاشق خوردن گوشت سگ هستند، یا حتی رایگان، به کره‌ای‌ها بگویید ما سگ‌دانی‌های مفصلی داریم.» اما این‌کار را نمی‌کنند و ۱۵میلیارد تومان برای سگ دانی‌ها هزینه می‌شود؛ از طرفی دائما گفته می شود بودجه نداریم!! به نظر می رسد می‌ترسند به سگ‌ها دست بزنند؛ از ترس چهار نفر به اصطلاح حامی‌حقوق حیوانات منفعل می‌شوند. در صورتی که ما در این زمینه قانون داریم.
معیشت مردم یا حجاب؟؟
برخی از بزرگواران به ما خرده می گیرند که شما در رابطه با حجاب هیچ کاری نمی‌کنید و در مطالبه‌گری بیشتر دنبال مسکن و خودرو و… هستید. در جواب باید گفت: در حال حاضر معضل اصلی مردم، اقتصاد است. رهبر انقلاب در ۱۴ سال اخیر، هر سال را با عنوان اقتصاد نام‌گذاری کرده‌اند. آیا تاکنون یک بار با عنوان حجاب نام‌گذاری کرده‌اند؟ خیر! آیا حجاب مهم نیست؟ بسیار مهم است و اگر حجاب مادر خانواده دگرگون شود، سبک زندگی خانواده عوض می‌شود اما صحبت از اولویت و موضوع اهم است.
رهبر معظم انقلاب در این ۱۴سال چندبار درباره حجاب و چندبار در مورد اقتصاد، مسکن، گرانی، اختلاس، عدم عدالت و وجود تبعیض صحبت کرده‌اند؟! ایشان فرمودند: ما در عدالت عقب هستیم اما در این ۱۴ سال به تعداد انگشت‌های دو دست در مورد حجاب صحبت نکرده‌اند، با تمام اهمیتی که مسئله حجاب دارد؛ منتها مشکلاتی مهم‌تر از این داریم. جوان ایرانی می‌خواهد ازدواج کند اما نمی‌تواند، درد هم نبود مسکن نیست بلکه مسکن موجود است اما ۴۰% خانه‌های خالی تحت اختیار بانک‌ها است. آقای رئیسی از این طرف تلاش می‌کند خانه بسازد، از آن طرف مسئولین خانه‌های ساخته شده را وارد بازار نمی‌کنند، این تعارض است. وزیر اقتصاد جرئت ندارد با بانک‌ها طرف شود؛ چون یک سرمایه چند هزار هزار میلیاردی دست یک عده است که در بانک‌ها لانه کرده‌اند و وزیر ورئیس جمهور را به زمین می‌زنند. یک سری از خانه‌های خالی دست بخش خصوصی و مردم است و دولت نمی‌تواند مالیات ببندد و وارد بازار کند. پرداختن به این موارد مهم‌تر است یا …؟ چند سال، با کمیسیون فرهنگی مجلس و کمیته صیانت وزارت کشور در مورد حجاب تماس گرفته شد، اما نتیجه قابل توجهی نداشت!
تکلیف محور باشیم نه نتیجه محور!
انقلاب اسلامی سال ۵۷ پیروز شد. مبارزانی که از ۱۵ خرداد ۴۲ مبارزه می‌کردند به چه انگیزه و نتیجه‌ای تلاش می‌کردند؟ هر چه جلوتر می‌آمدند شاه بیشتر سرکوب می‌کرد. سال ۵۷ -۵۶ سازمان مجاهدین و گروه‌های جهادی یا در زندان بودند یا اعدام می‌شدند. بازی‌های آسیایی در ایران برگزار شد، کلا فیتیله انقلاب خاموش شد و به جز عده بسیار کم، مردم عادی درگیر انقلاب نبودند. خواست خدا بود قصه ۱۹ دی ۵۶ و آن چهلم‌ها پیش آمد. مبارزانی که سال ۴۵ مبارزه می‌کردند چه نتیجه‌ای داشتند، که ما الان مدام به دنبال نتیجه هستیم؟! من با یقین به شما می‌گویم. ما یک تشکل مردمی نداریم که در زمینه مطالبه‌گری معضلات مردم از مسئولین فعالیت کند. گروه‌های سه نفره داریم اما کار سه نفره را که فعالیت تشکیلاتی نمی‌گویند. تنها چند گروه محدود داریم که آن هم فقط در زمینه حجاب فعال هستند. در ستاد امر به معروف، بسیار تلاش می‌کنند این اتفاق بیفتد و تشکل‌های مردمی تشکیل و فعال شوند؛ اما نتوانستند، بسیار کار سختی است. برخی به جای عمل به تکلیف به دنبال زرنگی هستند و سراغ کاری می‌روند که میوه‌اش معلوم و رسیده است و فقط باید دست دراز کنند و آن را بچینند. دنبال این که یک دانه را بکارند بعد از چند سال درخت شود و میوه بدهد، نیستند.
۱۲۴۰۰۰ پیامبر برای کدام آرمان، چند هزار سال مبارزه کردند یا ائمه ما در دوران خلفای اموی و عباسی به چه انگیزه‌ای مبارزه می‌کردند، که ما الان فقط به دنبال نتیجه هستیم؟! برخی افراد نتایجی که از فعالیت تشکیلاتی حاصل شده است قبول ندارند و می‌گویند این‌ها نتایج کار تشکیلاتی نیست.
مبارزه با فساد، با خون دادن همراه است
اولویت اول مردم مسکن و معیشت است؟ اگر ما به این مسائل بپردازیم و این مشکلات مردم را حل کنیم می‌توانیم مردم را دور حکومت نگه داریم. در ماجرای چای دبش معلوم است که افرادی در سطح وزیر پشت قضیه بودند لذا ما باید کاری کنیم که دوباره و چند سال بعد این اتفاق نیفتد. آن وقت انتظار داریم با دو بار تماس گرفتن، به سرعت نتیجه را ببینیم و وقتی هم نتیجه را نمی‌بینیم، تلاشمان را متوقف کرده و می‌رویم. باید زحمت کشید. باید خون داد. به خاطر پرونده فساد چای دبش، تا سطح وزیر آقای رئیسی عزل شده است؛ بخشی از این فساد در دولت آقای روحانی بوده است، اما بخش دیگری هم در این دولت رخ داده است. قوه قضائیه، سازمان بازرسی، دیوان محاسبات کشور کجا بودند؟ مگر مجلس نظارت نمی‌کند؟ چرا همیشه ما باید خودمان را گول بزنیم و مسائل را گردن دولت فلانی بیندازیم و قوه قضائیه را تطهیر کنیم! اگر بخواهیم مردم را نگه داریم باید معضلاتشان حل شود! مسئولین نتوانستند واردات خودرو را انجام دهند؛ زیرا شرکت‌های خودروسازی نمی‌گذارند! اگر خودروی خارجی با کیفیت بسیار بالا و نصف قیمت بیاید دیگر کسی خودروی داخلی نمی‌خرد و جیب عده ای که پشت خودروسازی‌ها هستند، خالی می‌شود!
در بازارهای جهانی در دبی، اروپا و آمریکا لاشه یک گوسفند کامل چهار دلار است که با دلار آزاد ۲۰۰ هزار تومان می‌شود؛ اما در بازار ایران بین ۵۰۰-۶۰۰ هزارتومان است. روزی یا ماهی-دقیق نمی‌دانم- ۱۰۰هزار تن گوشت وارد می‌کنند اما گوشت ارزان نمی‌شود؛ چون بعد از واردات، گوشت را به دلال می دهند. دلال هم در سردخانه نگه می‌دارد و دو ماه بعد آن را به قیمت ۵۰۰-۶۰۰ هزارتومان وارد بازار می‌کند. این فاصله ۳۰۰هزار تومان در هر کیلو نیز به جیب دلال می‌رود. دلال به تنهایی قدرت این کار را ندارد، قطعاً پشت پرده کسانی با او همکاری می‌کنند!
تلاشی فاطمی برای دفاع از حکومت لازم است…
حضرت امیر(علیه السلام) برای مردم بسیار صحبت می کردند، اما مردم همراه نشدند. حضرت زهرا(س) برای دفاع از حقانیت ولایت حضرت علی (ع) جانشان را کف دستشان گرفتند و آخر سر در این راه فدا شدند؛ اما نتوانستند مردم را به خط بکنند. کار بسیار سخت است. بلاها و مصائب بسیاری به حضرت فاطمه(س) وارد شد اما خسته نشدند؛ برای مردم در مسجد خطبه خواندند، با پهلوی شکسته،۴۰-۵۰ شب با حضرت امیر(ع) و فرزندانشان درب خانه تک تک اصحاب می‌رفتند تا آنها را بیدار کنند.. لذا حجت بر همه ما تمام است.
حضرت زهرا(س) برای امامشان به تنهایی دنبال مردم بودند؛ اما ما الان تنها نیستیم، حکومت با ماست. حکومت هم نباشد، تشکیلات داریم. فقط باید جدی باشیم و مثل حضرت زهرا(س) از جان مایه بگذاریم!!! ما واقعاً این‌گونه با جان و دل پای کار نیستیم لذا نتیجه نمی‌گیریم.
حجت بر همه ما تمام است؛ بسیاری از دلایل ما برای عدم تلاش و عدم شرکت در مطالبه‌گری‌ها، بهانه است. اگر روی سخت‌ترین کار -که در افتادن با باند‌های قدرت، فساد و زر و زور و رسانه(تزویر) است- دست گذاشته ایم، تلاش بسیاری می طلبد. اگر صحیح و سالم این‌جا نشسته‌ایم یعنی کار موثری انجام نشده است زیرا اگر کار مؤثری انجام بدهیم قطعا صاحبان قدرت و رسانه به سراغمان خواهند آمد.
ما در دوره آخرالزمان به سر می‌بریم؛ دین داری مثل نگه داشتن یک ذغال گداخته است. چقدر می‌شود یک ذغال گداخته را نگه داشت؟! به ثانیه نمی‌کشد! دینداری این‌گونه است. اگر به امثال بنده فشار نمی‌آید برای این است که دیندار نیستیم!
