???? برگزاری ۶۱ اُمین جلسه کاری گروه #راه_بیداری در منطقه صادقیه تهران.
شصت و یکمین #جلسه_کاری افراد آموزش دیده گروه #راه_بیداری ، چهارشنبه ۱۰ بهمن ۱۳۹۷ ، در مسجد جامع امام سجاد علیه السلام واقع در فلکه دوم صادقیه برگزار شد.
آقای صمدی _که به سفارش آقای جباری برای سخنرانی آمده بودند_ در ابتدای سخنان خود فرمودند: موضوع صحبتمان در خصوص تاثیر مطالباتی است که از مسئولین داریم، این که این مطالبات تا چه اندازه می تواند بر مسئولین فشار بیاورد؟ متاسفانه مسئولین جمهوری اسلامی به جز حضرت آقا در مسیر بدی افتاده اند. منظور از مسیر بد ، مفت خوری و تنبلی است. یعنی با پایه حقوق ۷_۸ میلیون کار نمی کنند، برخی از آن ها تنبل و برخی مُسن هستند.
ایشان در تبیین سیر مطالبه گری از اول انقلاب فرمودند: بعد از انقلاب سال ۵۷ عمده افراد شاغلِ مسئولِ متخصص فرار کردند و آنها که باقی ماندند را به علت فساد اخلاقی و عیاشی و وابستگی به دربار و ساواک به سیستم راه ندادند، لذا انسان صالح در ادارات کم بود. در اداراتی که احتیاج به نیروی متخصص بود، تصمیم بر این شد که افرادی با سابقه عیاشی خفیف را به کار بازگردانند. در اداراتی که احتیاج به نیروی متخصص نبود از نیروهای انقلابی کف خیابان (نیروی بدون سابقه اجرایی) استفاده شد. بعد از آغاز جنگ تحمیلی افراد بسیاری روانه دفاع مقدس شدند که در آن مدت ۲۰۰ هزار نفر به شهادت رسیدند. بهترین افرادی که می توانستند فردای انقلاب را بسازند، به شهادت رسیدند. در آن دوران لازم نبود به مسئولین بگویی این مردم فقیرند و مسئولان مانند شهید قندی و … از دل خود مردم بیرون آمده بودند. این افراد با فقر و فلاکت دست و پنجه نرم کرده بودند.
ایشان در ادامه فرمودند: ۱۰ سال اول جنگ با مشکلات خاص خودش سپری شد. ۱۰ سال دوم *دولت سازندگی* با شعار *بازسازی خرابی ها* آمد، اما هنگامی که می خواستند ایراد بگیرند که فلان چیز نیاز به اصلاح و بازسازی دارد… رئیس جمهور جلوی همه منتقدان ایستاد که من به اندازه کافی درد مردم را می دانم؛ به اندازه کافی کار فرهنگی کرده ام. ایشان به هیچ عنوان دموکرات نبود و کاملاً عملگرا بود. در دوران دولت اصلاحات نیز تا می خواستیم حرفی بزنیم می گفتند شما حزب اللهی هستید و هر چه مطالبه می شد در های و هوی آزادی مطبوعات و … گم می شد.
دوران رئیس جمهور سابق، اولین جایی بود، که ما حس کردیم می توانیم مطالبه کنیم و مجال حرف زدن پیدا کردیم.
آقای صمدی تأکید کردند: انقلاب برای نیروی های انقلابی و مستضعفین است؛ اینان صاحبان انقلابند. صاحبان انقلاب باید از انقلاب بخواهند مشکلاتش، اصلاح شود؛ نه کسانی که با انقلاب کاری نداشته اند و الان می آیند و میگویند همه چیز خراب است!! آنها که نباید طلبی از انقلاب داشته باشند، الان بیشترین مطالبه را از حکومت دارند(سلبریتی ها_ روشنفکران، لیبرال ها و …).در حالی که ما باید طلبکار باشیم و به گردن ما است که مطالبه کنیم. متاسفانه برخی از مسئولین عادت کرده‌اند دستور دهند و کارها انجام شود. اگر به مشکل برخورد کردند تقصیر را به گردن زیردستان خود و دیگران بیندازند. در نهایت جزء نخبگان از آنها تقدیر شود و با حقوق بالا بازنشست شوند. تا حالا کسی این ها را برای عملکردشان بازخواست نکرده است.
راه بیداری: ایشان در ادامه فرمودند: ما باید بدانیم وظیفه وزیر و نماینده چیست تا از او مطالبه کنیم. مثلاً از تهران ۱۱ میلیونی ۳۰ نفر به مجلس می‌روند.این افراد اصلاً مشخص نیست از کدام قشر هستند. نظام پارلمانی در دنیا تعریف شده است. از هر قشر یک نماینده بالا می‌آید و نماینده آنها می‌شود تا بتواند مطالبات آنها را پیگیری کند.
آقای صمدی با تاکید بر صحیح بودن کار اعضای گروه فرمودند: برخی از این افراد(مسئولین) تجربه مطالبه مردم عادی از خود را ندارند، تنها از دولت یا قوه ها یا آقازاده ها سفارش(دستورِ کار) گرفته اند. تاکنون کسی از مردم به آنها زنگ نزده و بگویند آقا شما به چه حقی به فلان چیز رای دادید تا او هم در جواب لااقل بگوید به تو چه! یعنی تجربه این مورد را ندارند.
برخی از نمایندگان مجلس از هفت دولت و ملت آزاد هستند، بر جای امثال فخرالدین حجازی و شهید دیالمه و شهید آیت و شهید هاشمی نژاد و … نشسته اند ؛ که شأن هر کدام از آنها رهبری یک ملت بوده است و متاسفانه شهید شده‌اند.
ایشان در تبیین این پرسش که «پرسش از مسئولین چه فایده ای دارد؟» ادامه دادند: بسیاری از مسئولین آدم های بدی نیستند، اما ذهن هایشان خالی است. اگر ۱۰ نفر از مردم، از ایشان مطالبه کنند، لحنشان قبل و بعد از مطالبات مردمی، فرق می‌کند. خصوصا نماینده‌های تهران به جای اینکه پرکارترین باشند کم کارترین اند؛ چون مردم تهران با نماینده هایشان کاری ندارند. اصلا نمی دانند چه بخواهند!! بعد سر بزنگاه هایی مثل پالرمو و … پرچمدارِ موضوعات، نمایندگان تهران هستند و دولت برای رسیدن به رای، با نماینده‌های دیگر شهرها لابی می کند. لذا مطالبه از این نمایندگان قطعاً جواب می دهد.
آقای صمدی در ادامه فرمودند: مطالبه‌گری را باید به مردم یاد بدهیم، نه با دعوا و کتک کاری و … .مسئولان باید بفهمند می‌خواهیم سوال کنیم. نماینده مجلس باید بترسد که در نماز جمعه و نمایشگاه مطبوعات و … حضور یابد؛ نه به خاطر گلوله بلکه به خاطر مطالبه مردمی. از اینکه درباره آراءشان به فلان لایحه، مورد سوال واقع شوند؟ در ایران همه داعیه شفافیت دارند، منتها از رای دادن شفاف می ترسند. ما می خواهیم مثل همه دنیا رای دادن نمایندگان شفاف باشد، تا برخی از نمایندگان نتوانند با خیال راحت دروغ بگویند که به فلان لایحه رأی دادم در حالی که رای نداده اند. نتیجه شفافیت آن است که مردم می توانند یقه او را بگیرند.
ایشان در ادامه فرمودند: برخی از وزرا بلد نیستند چگونه با مردم برخورد کنند. وزیر بهداشت سابق با اینکه شخص دکتر و فرهیخته و مومن و… بود اما بلد نبود با مردم صحبت کند. ایشان به حقوق وزارت طمع نداشتند و حقوق وزارت در مقابل درآمد طبابت ایشان ناچیز بود. به این دلیل که با مردم برخورد نداشته و از او مطالبه نداشته اند با مردم این گونه صحبت می کرد. در کشورهای اروپایی و آمریکایی اگر کسی در بیمارستان آسیب ببیند پرونده تشکیل می دهد و از سیستم کشورش غرامت می گیرد.
در اینجا مردم به علت تنبلی پیگیر نیستند. مثلا اگر فردی به علت جریمه اشتباه،۱۰۰ هزار تومان جریمه شود. میگوییم: شکایت کن. می گوید: سه میلیون خرج کنم برای صد تومان ؟!می گوییم: اولاً این قدر نمی شود. ثانیا شکایت کن تا این ها عادت نکنند و فردا دوباره خودت گیر نکنی. سرنوشت سازترین لوایح سیاسی کشور از قبیل npt زمانی تصویب شد( در دولت سازندگی) که مردم سرشان به کار خودشان بود و مطالبه گری از مسئولین، در کار نبود.
آقای صمدی در ادامه برای تبیین اهمیت مطالبه‌گری ضمن مثالی فرمودند: در کشور آمریکا در سال ۱۹۲۱ مذهبی های آمریکا خواستند، مشروبات الکلی جمع شود. شروع کردند به کار تبلیغاتی و انتخاب نماینده؛ سپس فشار به نماینده وارد کردند؛ به قدری به نمایندگان فشار آوردند که موفق شدند تولید و پخش آن را در آمریکا ممنوع کنند. در زمانی که زنان حق رای نداشتند اما پشت این قضیه افتادند و مردان را مجبور کردند این قانون را تصویب کنند. ما زمانی برای قانونی شدن صنعت نفت مجبور شدیم در این کشور وزیر را بُکشیم!
حال برخی، از صحبت کردن با مسؤولان ابا دارند. مسئولان امنیت شان زیاد است که خیلی راحت بین مردم رفت و آمد می کنند. مثلا در ۲۲ بهمن برود از این ها سوال کند چرا برجام در ۲۰ دقیقه تصویب شد؟ چرا باید رئیس مجلس راحت بین مردم تردد کند و احساس خطر از مطالبه مردم نداشته باشد. این راه خوبی است برای به زانو درآوردن برخی مسئولین؛ و رفتن به راه راست.
ایشان فرمودند: این نظام هیچ شباهتی به پهلوی ندارد. در زمان پهلوی برای رسیدن به پست های مدیریتی باید متصل به دربار می بودی. اما الان یک نماینده ممکن است نفر اول انتخابات مجلس شود و دوره بعد نفر سی و دوم باشد. زیرا رأیش را از مردم می گیرد. یکی از مسئولین در مجمع تشخیص مصلت نظام، چنان از پالرمو دفاع می‌کند، که انگار ناموسش است و لایحه ورود حضرت حجت(عج) است. اما بعد از دو مطالبه مردمی می‌گوید تهدید به مرگ شدم. آخر کی می خواهد تو را بکشد؟! این مردم حال ندارند از تو سوال کنند. بگیر و ببند و کتک کاری تنها مسئول مربوطه را مظلوم نما می کند و بهانه تبلیغاتی دست آن ها می دهد. تنها همین مطالبه گری به شیوه شما است که جواب می‌دهد. بسیاری از مسئولین به چهل روز نرسیده به زانو در می آیند.
ایشان در مورد مطالبه صحیح فرمودند: از مسئولین باید در حوزه وظایفشان سوال نمود.مسأله حجاب به آن ها ربطی ندارد و وظیفه آنها کنترل قیمت‌ها و … است. یا مثلا یکی از خبرنگاران از یکی از نمایندگان تهران پرسیده بود به جای صحبت در مورد غدیر در مورد قیمت خودرو و … صحبت کن یا مثلا شخص دوم مملکت با وقاحت تمام در مورد حجاب صحبت می‌کند. آخر حجاب و …در حوزه مسئولیت تو نیست! تو بگو چرا قیمت گوشت بالارفته است؟؟ تا این افراد شروع به فرافکنی می‌کنند ، باید مطالبه اصلی از آنها مطرح شود. رییس محترم مجلس پس از مطالبات مردمی در خصوص عدم تصویب فلان لایحه، می گوید مردم می‌خواهند با فشار مانع تصویب شوند!! اگر ما جلو نرویم، از این مجلس چیزی در نمی آید. حتی اگر جواب ندهند، خود سوال کردن(مطالبه) موضوعیت دارد. همه چیز را باید پرسید. سرنوشت این کشور در دست مردم است و مردم إعمال حاکمیتی جز مجلس و دولت ندارند. البته باید وارد جزئیات شد و در حوزه اختیارات آنها ابتدا آگاه شویم و سپس از تک تک شان مطالبه کنیم. آنها از سوال کردن کلافه می شوند. مثلا من هنگامی که پشت تریبون نشسته ام، در این یک ساعت اگر یکی از حضار سوالی از من بپرسد، نمی دانید چه فشاری به من وارد می شود و چقدر عصبی می شوم حتی اگر جواب را هم بلد باشم و این است اثر سوال کردن!!
برخی از مسئولین، تظاهر به اشرافیت دارند، البته قبلا هم تظاهر داشتند، اما چون کسی از آنها مطالبه (سؤال) نکرده است، آنها وقیح شده اند.این افراد باید بدانند که اگر تظاهر می کنند یک نفر از آنها سوال می پرسد.
ایشان در انتهای سخنان خود فرمودند: این روش در همه جای دنیا ،حتی در دموکرات ترین کشورها امتحان شده و جواب داده است. مسئولین با چند مطالبه پی در پی می‌ترسند، چرا که با رای مردم نماینده شده اند. این را باید بدانیم با یک مطالبه‌گری کسی را زندانی نمی کنند!!! چه کسی به خاطر یک سوال فردی را زندانی می کند!! این کشور به جز امام(ره) و حضرت آقا که خودشان را خادم ملت می‌دانند، سروری ندارد و مردم به بقیه رای داده اند و نوکر(خدمتگزار به ملت) انتخاب کرده اند. چرا من نباید از خدمتگزار این نظام، سوال بپرسم؟!؟ این روش در همه کشورهای دنیا جواب داده حتی در چین و کره که دستگیری (داخل گونی کردن) در آنها رایج است.
ایشان در آخر خاطرنشان شدند که «اول انقلاب بود که حق را می دادند اما الان باید برویم و حق را بگیریم.»