گزارش پنجاه و ششمین جلسه کاری گروه راه بیداری

برگزاری ۵۶ اُمین جلسه کاری گروه راه_بیداری در منطقه صادقیه تهران.
پنجاه و ششمین #جلسه_کاری افراد آموزش دیده گروه #راه_بیداری ، چهارشنبه ۵ دی ۱۳۹۷ ، در مسجد جامع امام سجاد علیه السلام واقع در فلکه دوم صادقیه برگزار شد.

پس از قرائت قرآن و پخش کلیپ؛
آقای جباری در آغاز جلسه ضمن مرور مباحث جلسه گذشته_جریان سازی و اهمیت آن_فرمودند: باید بتوانیم جریانی ایجاد کنیم که در مقابل جریانِ جناح مقابل مقاومت کنیم. همچنین با اشاره به اهمیت سخنان آقای رحیم پور ازغدی(در کلیپ) فرمودند: این افراد ریشه مشکلات کشور را شناسایی کرده و راهبردی سخن می گویند که این حائز اهمیت است؛ اما عملیاتی کردن این تئوری ها بر عهده آنان نیست بلکه نحوه پرداختن به این مسائل و اجرایی شدنش بر عهده امثال ما می باشد.
در مراکز فرهنگی تصمیماتی گرفته می شود؛ اما متاسفانه عملی نمی شود و این نقص بزرگی است چرا که انقلاب اسلامی یک انقلاب در اصل، فرهنگی بود نه انقلابی اقتصادی، سیاسی و نظامی!! این انقلاب در نوع خودش منحصر به فرد بود؛ زیرا در تمام شئونات جامعه تأثیر گذاشت از نوع پوشش گرفته تا سبک زندگی. سبک زندگی را از مصرف گرایی و لذت طلبی به سبک زندگی انقلابی جهادی تغییر رویه داد.
در واقع می‌توان گفت این انقلاب از جهت عمق و نفوذ، بعد از بعثت پیامبر(ص) و واقعه عاشورا، مهم ترین واقعه در تاریخ اسلام است. چون این انقلاب یک انقلاب فرهنگی است ، لذا بر مبنای فرهنگ است اما باید دانست اگر کار عمیقِ مؤثّر فرهنگی انجام نشود، انقلاب به اهداف نهایی خود نمی رسد و به پایان خواهد رسید.

آقای جباری در تبیین به پایان رسیدن انقلاب به کلامی از مقام معظم رهبری(حفظه الله) اشاره داشتند، که فرمودند: به پایان رسیدن انقلاب آن نیست که تحول سیاسی رخ دهد، بلکه حاکمانی بر سر کار می‌آیند که عمامه به سر دارند اما نظراتشان هیچ ربطی به آن لباس ندارد؛ مشابه اتفاقی که الان روی داده است و اگر جلوی آن گرفته نشود حوادث بدتری اتفاق خواهد افتاد.(استحاله انقلاب)

ایشان در ادامه فرمودند: مطالبی که در کلیپ بیان شد، نشان می‌دهد که افرادی باید روی کار باشند(در مجلس و دولت) تا اسناد بالادستی را فعال کنند. متأسفانه در حوزه‌های علمیه که باید مرکز کارهای فرهنگی باشد، با توجه به هزینه‌ای که صرف می شود، کار عمیق فرهنگی صورت نمی گیرد و بیشتر به امور پژوهشی، برای گسترش دین (که چندان اولویتی ندارد)، مشغولند، و مختصر کار فرهنگی که در جامعه انجام می شود، توسط نیروهای خودجوش مردمی است.
به طور مثال حوزه علمیه در مورد معضل حجاب در جامعه، برنامه فرهنگی مناسبی ارائه نداده است و تنها به بیان چند روایت از عذاب بدحجابی یا بیان چگونگی حجاب حضرت زهرا(س) اکتفا کرده اند.
باید توجه داشت که انجام کار عمیق فرهنگی در دل مردم، کار پرزحمتی است.

 آقای جباری ضمن اشاره به وفات مرحوم آیت الله هاشمی شاهرودی فرمودند: ایشان یکی از افرادی بودند که کار های علمی و موثر و بسته های فرهنگی فکری به روزی ارائه می کردند و حاصل عمر شهید محمدباقر صدر(از معماران فکری انقلاب اسلامی) بودند.
باید در فقدان این عزیزان به این فکر باشیم که امثال این افراد که هنوز در جامعه هستند را فعال کنیم و به آنها عرصه بروز و ظهور بدهیم. برای این منظور باید قوت رسانه ای پیدا کنیم تا جایی که خودمان تبدیل به یک رسانه شویم.

ایشان یکی از ویژگی های جریان های مردمی را، متصل نبودن به شبکه‌های قدرت و ثروت، بیان کردند(مدیونِ هیچ طیفی نمی باشند). لذا به راحتی می توانند از مسئولین مطالبه نمایند.
آقای جباری تأکید کردند: همه ما باید دید کلان داشته باشیم. از مشکلات گروه‌های مردمی این است که نمی‌توانند دید کلان داشته باشند.
به طور مثال، اگر می خواهیم برای حجاب کاری انجام دهیم، باید کلان نگاه کنیم و نباید به فعالیت در گوشه‌ای از غرب تهران متمرکز شویم. این کار موثر نیست و به محض این که فعالیت ما تعطیل می شود، آن کار، خنثی می شود.
باید در سطح کلان بتوانیم ابزارهای قانونی موجود را فعال کنیم، از جزئی نگری و کارهای کوتاه مدت زود بازده فاصله بگیریم. ممکن است فعالیتی را شروع کنیم که ۵ یا ۱۰ سال بعد جواب بدهد، بله،کارهای دراز مدت نیاز به صبر دارد. ما باید بتوانیم نسبت به اتفاقات روز(متناسب با سطح اولویت) عکس العمل مناسب نشان دهیم.

آقای جباری فرمودند: یکی از فعالیت های دراز مدت، فعال کردن حوزه علمیه است. حوزه‌های علمیه نرم افزارهایی در دست دارند که خدا در اختیارشان قرار داده است؛ مانند وجوهات و سرمایه انسانی. از طرفی هم روایاتی که در مورد فضیلت کسب علم و تبلیغ دین وجود دارد، محرک های خوبی برای حوزه ها می باشند، منتها الان از غرض اصلی عقب مانده و فعال و به روز نمی باشند و در جا می زنند. (در این حالت بلایی که بر سر علمای زرتشتی در دوره ساسانیان و کلیساهای قرون وسطی آمد، بر سر حوزه های علمیه ما هم می آید). البته درخواست از حوزه علمیه کار زمانبری است و مواجهه با آن همانند تیغ دو لبه می باشد. در مواجهه با حوزه علمیه باید مراقب بود که کل سیستم زیر سوال نرود. سیستم حوزه علمیه، سیستم درستی است ؛ منتها اداره کنندگان و مواد خام آن، باید اصلاح شوند.

آقای جباری فرمودند: یکی دیگر از نرم افزارهای قوی در جامعه ما، نماز جمعه است. نماز جمعه پایگاه مهمی است که در دهه اول انقلاب به عنوان موتورهای محرک جامعه بسیار فعال بوده است. ائمه جمعه باید نماز جمعه را از حالت تریبون تکراری و فرسوده حکومتی خارج کنند و به تریبون مردم تبدیل شود و این مطالب را باید از ائمه جمعه درخواست کرد. البته برای تأثیر بیشتر، نیاز است که مطالبات، رسانه ای هم دنبال شود.

ایشان در ادامه گوشزد کردند: ما با دشمنان زیادی مواجه هستیم. جریان های مخالفی که مانند اژدهای هفت سر می باشند؛ با هر فعالیت آنها که مقابله می‌کنیم، فعالیت جدیدی را در ناحیه دیگری شروع می کنند. در حیطه های فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و … فعال هستند.
البته وجود آنها نباید دل ما را خالی کند. همین زمانی را که در این جلسات صرف می‌کنیم در مواجهه با آن ها موثر خواهد بود. وقتی آدم های معمولی با نیت های پاک حرکتی را انجام می دهند، خدا هم به آنها کمک می کند. دعا شرط لازم و کافی برای رخ دادن اتفاقی نیست، بلکه فعالیت و دعا باید در کنار همدیگر باشند. لذا باید زحمت کشید و کار صحیحی که در راستای حل مسئله است، را انجام داد، نه کاری که خوشایند نفس ما می باشد(همان گونه که در مورد دین داری گزینشی قبلاً صحبت شده است). ابتدا باید زحمت کشید و مسیر صحیح را تشخیص داد. مسیر صحیح همیشه روشن نیست و باید مشخص شود.

ایشان در جمع بندی مطالب خود فرمودند: ما وارد مبارزه ای شده ایم که صبر و تحمل بسیار و دور اندیشی و نگاه کلان می طلبد و نباید دنبال نتایج فوری و صریح باشیم. برای پیگیری مطالبات ابتدا به سراغ مسئولین انقلابی برویم، نه غرب زده!
مثلاً در صدا و سیما – که در دست جریان غرب زده و … می باشد- انتظار نابجایی است، که کار دقیق فرهنگی انجام شود. لذا باید در امور زیر فعالیت کنیم:

۱- مطالبه را از خودمان به عنوان طیف انقلابی شروع کنیم.
۲- برای کنار زدن مسئولین غرب‌زده باید زحمت کشید.
۳- روی شناخت مردم، به خصوص قشر خاکستری – که ۸۰٪ مردم را تشکیل می‌دهند- کار کرد. قبلا هم عرض شد، ۱۰٪ افراد جامعه افراد معاند و مخالف با انقلاب و اسلام هستند و ۱۰٪ موافق با نظام و اسلام ؛ به گونه ای که از جان و مال خود در این راه مایه می‌گذارند ؛ اما ۸۰٪ مردم، در این میان، دیدِ ایدئولوژیک ندارند و تنها دارای دید معیشتی هستند. از میان دو جریان ۱۰٪ ای، کسی پیروز است که، بتواند این قشر را با خود همراه کند. لذا کار روی شناخت مردم بسیار مهم است.
برای این کار باید خودمان را به سلاح هایی مانند سواد رسانه‌ای و جریان‌شناسی مسلح کنیم. در کار فرهنگی این دو مسئله، همانند تیر و شمشیر، به کمک فرد مبارز می آید. لذا باید مسلح به این دوره ها شویم تا بتوانیم صاحب تحلیل شویم.

در ادامه جلسه به بررسی فعالیت های گروه در زمینه حجاب پرداخت شد.