????برگزاری ۵۱ اُمین جلسه کاری گروه #راه_بیداری در منطقه صادقیه تهران.
پنجاه یکمین #جلسه_کاری افراد آموزش دیده گروه #راه_بیداری ، چهارشنبه ۳۰ آبان ۱۳۹۷ ، در مسجد جامع امام سجاد علیه السلام واقع در فلکه دوم صادقیه برگزار شد.
در این جلسه آقای دکتر برادران( یکی از اعضاء گروه) به سفارش آقای جباری، در خصوص «تشکل ها و آفات آن ها» صحبت کردند.
همه تشکل ها پس از چندی،با مخاطراتی مواجه می شوند و حتی بعضی به انحراف کشیده شده و در نهایت متوقف می شوند؛ این توقف ها به مرور باعث دلسردی بسیاری از افرادِ تشکل خواهد شد.لذا آسیب شناسی (بررسی آفات) تشکل ها اهمیت دارد.
در ضرورت شکل گیری تشکل ها، می توان از منافع فردی یا منافع جمعیِ افرادی با ارزش های مشترک نام برد. اما در نوعی دیگر از تشکل ها، افراد به دنبال اصلاح اموری هستند که حس می کنند که دارد از دست می رود؛ در واقع افراد پس از نظر در جامعه اسلامی ( اعم از دولتمردان، جوانان،دانشگاه ها و خانواده ها و پدران و مادران)وقتی ارزش ها را رو به نابودی می بینند، این حساسیت باعث می شود که به سمت ایجاد تشکل یا عضویت در یک تشکل بروند و این بهترین نوع تشکل است_تشکلی به منظور حفظ ارزش های والا و مشترک انسانی و دفاع از آنها .
وقتی تشکلی با چنین فکر و مبنای والایی شکل می گیرد، طبیعی است که حساسیت روی این قبیل تشکلات بالا می رود.
ایشان در ادامه به بیان دلایلی که سبب انحراف یا بعضا توقف کامل تشکل می شود، پرداختند.
۱️⃣ از مهم ترین آفات، اصل «عدم جایگزینی یا کلیدی بودن یک فرد» در تشکیلات است، که در نبود آن فرد، تشکل دچار مشکل شده و از دست می رود. تشکل نباید یک فرد موثر داشته باشد، بلکه تشکل باید شامل افراد موثر باشد و این کاملا طبیعی است که در جهت حذف یک تشکل، افراد برای حذف مهره کلیدی تلاش کنند: همان طور که دشمن در جنگ برای حذف باکری و چمران و فرماندهان ما تلاش می کردند.
۲️⃣ مورد بعدی، «عدم تجربه ما در کار گروهی» یا همان « عدم توانایی در کار گروهی»است. ما اشتباها در کار گروهی، به گروه گرایی تمایل داریم؛ یعنی تشکیل گروه هایی با افراد آشنا و مشابه خود، در حالی که این کار گروهی نیست و به جایی نمی رسد.
❓مهم تر از کار گروهی، «کار تیمی» است، اما فرق این دو چیست؟
در تعاریف علمی، «گروه»، مجموعه ای از افراد است که هدف مشترکی دارند: مانند #راه_بیداری که هدفشان بهبود اوضاع از طریق امر به معروف ونهی از منکر می باشد.اما «تیم» کارکرد تخصصی دارد به این معنا که هر کسی مسئولیتش بر مبنای مهارتش مشخص شده است.(اگر فردی مهارت کامپیوتری دارد، فعالیتی را به عهده گیرد که در حوزه تخصصش(کامپیوتر)می باشد. پس «عدم توانایی در کار تیمی» ، آفت بعدی است.
ایشان در توضیح یکی دیگر از آفات تشکل ها این گونه ادامه دادند:
۳️⃣ بعضی ها در تشکل حضور پیدا می کنند، چون می خواهند در جمع حاضر باشند و از مطالب بهره ببرند، اما در هنگام تقسیم مسئولیت ها افراد به هر دلیلی از پذیرفتن مسئولیت شانه خالی می کنند و اگر تعداد چنین افرادی (تنها برای شنیدن مطالب می آیند نه تقسیمِ کار و پذیرفتن مسئولیت) زیاد باشد تشکل با مشکل مواجه می شود. اگر این آفت_عدم مسئولیت پذیری_ را ریشه یابی کنیم به ضعفِ عملکردِ خانواده ها و آموزش و پرورش در این عرصه خواهیم رسید.
در حالی که کشورهای آلمان و فرانسه و حتی در فلسطین إشغالی، مهدکودک های فلسفه دارند.
همچنین مقام معظم رهبری تأکید بر فعال شدن ذهن کودکان از همان دوران کودکی دارند ، در حالی که عملکرد آموزش و پرورش در کشور ما با سیستم آموزش و پروش دیگر کشورها و با توصیه رهبری، کاملا مغایرت دارد. تبدیل کودکان به افرادی تابع و بدون روحیه ی پرسشگری نتیجه عملکرد نادرست آموزش و پرورش کشورمان است.
ما باید راه حل هایی عملی برای افزایش اعتماد به نفس و توانایی افراد در جهت پذیرش مسئولیت های بزرگ پیدا کنیم و حتما پیدا خواهیم کرد.
۴️⃣ یکی دیگر از آفات تشکل: انگیزه ها و سطوح حساسیت افراد متفاوت است و همه به یک اندازه حاضر نیستند که بهای حق طلبی خود را بپردازند. پس افرادی خواهند ماند که بیشترین حساسیت را دارند و حکایت، همان حکایت حضرت مسلم و همراهان است. وقتی که فشار زیاد می شود، تعداد آدم هایی که به هر دلیلی کنار می روند هم به تدریج زیادتر خواهند شد.
۵️⃣ مورد دیگری که برای تشکلی همچون ما،می تواند آسیب جدی محسوب شود، این است که وقتی ما شروع به فعالیت می کنیم و در حال مبارزه برای حفظ ارزش ها هستیم و در این مسیر، گام برمی داریم، ممکن است به سبب حساسیت بالایمان نسبت به اتفاقات پیش رو و مواجهه با موانع مسیر، دچار یک غم و ناراحتی شویم که در مواردی منجر به یأس می شود. ما باید بدانیم که قدم در این مسیر ( #راه_بیداری) و تلاش برای بیداری همگان، همراه با سختی و نیازمند «ظرفیت بالای درونی» است.
در ادامه جلسه، اعضاء به بیان نقطه نظرات خود در خصوص آفات تشکل پرداختند.
آقای دکتر برادران در ادامه نظرات اعضاء، ضمن بیان سخنی از دکتر شریعتی «آنان که رفتند کاری حسینی کردند و آنان که مانده اند باید کاری زینبی کنند و گرنه یزیدی اند» فرمودند: در واقع غصه خوردن کم ترین چیزی است که می توان انجام داد.
✔️ راهکار برون رفت از غم و اندوه و جلوگیری از یأس:
افراد تشکل #راه_بیداری برای این که در مقابل سختی های کار، آسیب نبینند و یا دچار انفعال و انزوا نشوند، باید نقاط قوت و مثبت فعالیتشان را نظاره کنند، به چهره رهبر نگاه کنند، به شهدا بیندیشند، در واقع درکنار سختی ها و اتفاقات تلخ کشور، زیبایی های نظام را نیز ببینند…همان گونه که مقام معظم رهبری در دیدار با جوانان همواره به آنان نشاط می دهند. ✔️ وقتی ما به جامعه ی خود به صورت مثبت حساسیم، این خود ««بزرگ ترین لذت»» است، در نتیجه انسان می تواند ظرفیت روانی ( درونی) اش را ارتقا دهد.
با تأمل در سیره رسول الله (ص)و ائمه اطهار (ع)درمی یابیم:
بیشترین توهین ها و سختی ها متوجه رسول خدا(ص) بوده است، اما چهره ی ایشان هیچ گاه از نشاط خالی نشد یا حضرت زینب س که در اوج غم از دست دادن برادرشان و دیگر عزیزانشان فرمودند: من جز زیبایی هیچ ندیدم.
لذا وقتی انسان احساس کند که یک مسیری را یافته است و راه را پیدا کرده، به قدری لذت بخش است که آن رنج ها و غم ها را قابل تحمل می کند.
قدم اول مقابله با این آفات، «شناخت آنها است، اما راهکارها باید در خود این گروه ، و با زحمت متخصصان امر، خیلی عالمانه و خردمندانه ارائه شود. همان طور که آموزش و پرورش پس از ایجاد روحیه پرسشگری در دانش آموزان،باید پاسخ های مناسب و منطقی به سوال های آنان دهد و گرنه دانش آموزان همواره در شک خواهند ماند و این آسیب دیگری است.
۶️⃣ یکی از بزرگترین مشکلاتی که تشکل ها دارند، «عدم ارزشیابی» است؛ ارزشیابی به تشکلات، کمک می کند تا به بی راهه نروند، کمک می کند تا متوجه شوند آیا انگیزه های اعضاء در مسیر بیشتر شده یا خیر؟ آیا علم اعضاء، حساسیت های اعضاء بیشتر شده؟ آیا در مسائل پخته تر و آگاه تر عمل می کنند؟
۷️⃣ یکی دیگر از آفات، «تغییر در نگرش افراد» است. تجربه ثابت کرده است برخی افراد در مسیر حرکت تشکل به سمت هدف، دیدگاه و نگرششان با تشکل انحراف پیدا کرده، و این فرد را از ادامه مسیر باز داشته است.
همین طور مشاهده شده که پروژه های ناتمام به ظاهر ناموفق، باعث یأس فلسفی برای بعضی افراد می شود و احساس عبث بودن به فرد می دهد. گرچه ما موظف به تلاش هستیم و مکلف به نتیجه نیستیم، اما این مسئله برای همه یکسان نیست. بعضی نیاز دارند پیشرفت ها را ببینند تا پرانگیزه تر شوند. به همین دلیل به نتیجه رساندن چند پروژه خوب و اتمام آن ها بسیار کمک کننده خواهد بود و افراد را از ذهنیت عبث بودن نجات می دهد.
???? ایشان در ادامه دو پیشنهاد ارائه نمودند:
✔️ پیشنهاد اول: خیلی افراد در تشکل ها می توانند خود و خانواده و اطرافیان خود را برای امور اقتصادی و کارآفرینی به مجموعه معرفی کنند، آن گاه تشکل به یک تیم دو هزار نفری تبدیل خواهد شد که در کنار گام برداشتن در مسیر تحقق اهداف، می تواند در زمینه اقتصادی و حتی ایجاد إشتغال، موثر باشد.( مثال: تشکل زنان در کِنیا که علاوه بر فعالیت های سیاسی،برای دوام مجموعه، به در آمدزایی نیز مشغولند. آن ها با همان خط و راه فکری، یک قدرت اقتصادی هم برای خود ایجاد کرده اند، همین باعث جوش و خروش انگیزه های این افراد شده.)
این درآمدزایی و کارآفرینی تشکیلاتی در وضعیت فعلی اقتصادی ما (جنگِ ارزی)به واقع یک ضرورت است، و این نشاط و شادی ناشی از درآمدزایی سبب می شود که تشکل پایدارتر شود. البته با حفظ همان رسالت اولیه خود!
✔️ پیشنهاد دوم: ساخت جدولی شامل نقاط قوت و ضعف خود و تشخیص فرصت ها و تهدیدهایی که در تشکیلات خود داریم و حتی هر فرد برای خود. وقتی این ها فهرست می شوند، شما در جمع متوجه کلیت مسئله می شوید. لذا با تمرکز بر نقاط قوت و پررنگ کردن آن، می توانید نقاط ضعف خود را کم رنگ و محو کنید.
در پایان جلسه ایشان فرمودند: حضور افراد متخصص از رشته های مختلف در گروه و همچنین توجه به این آفات مطرح شده، می تواند آینده گروه و حتی توسعه آن را تضمین کند.