جلسه سی ام راه بیداری _ ۲/ خرداد/ ۱۳۹۷

گسترش احکام الهی در جامعه از طریق امر به معروف و نهی از منکر انجام میگیرد/ موضوع«حجاب» اولویت اول امر به معروف و نهی از منکر نیست اما ضروریست ازین حیث که مقدمه بسیاری مسائل مهم تر است./ آیا همه مشکلات جامعه با همین « دو تارِ موی زنان که پوشانده شود» حل می شود؟/ ظاهرِ فرد که مؤمنانه شود، کمک میکند اعمال و کردارش نیز مؤمنانه شود./ دشمن امروزه بسیار پیچیده عمل میکند و بسیار به ما نزدیک است، کافیست نگاهی به گوشی موبایل در جیبمان بیاندازیم!!/ «مرگِ خاموش» نسخه امروز دشمن برای از پای درآوردنِ ماست!!/ «تولّیٰ و تبرّیٰ» و «حرکت در مسیر دین» یکی از راه هاییست که میتوانیم خود را از خطرات دشمن، ایمن نگه داریم./ « دینداری گزینشی» یکی از آفت های دین داری است./ امیال وهوس های نفسانی مان حتی در امور خیر هم ممکن است وارد شوند (در تبلیغ دین خدا )./انتظارِ فرج یک عمل است و به خواستن نیست بلکه باید برخاست.

مباحث مطرح شده در این جلسه :
۱- بیان اهداف گروه ۲- ضرورت دشمن شناسی ۳- آفت دین داری

۱- هدف گروه «تبلیغ دین خدا» ست ؛ یعنی کمک به ولایت و حکمرانیِ خداوند در تمامی عرصه های اجتماع. این ولایتِ الهی با گسترشِ احکامِ خداوند در تمامی سطوح جامعه ، جاری خواهد شد.
و «گسترش احکام و فرامین الهی» به وسیله امر به معروف و نهی از منکر محقق خواهد شد.

باید به این نکته توجه داشت که امر به معروف در تمامی عرصه ها باید صورت گیرد نه فقط در زمینه حجاب! طبق فرموده امام خامنه ای(مدظله) حجاب اولویت اول در «نهی از منکرات» نیست .
حجاب جزء واجبات اصلی شمرده نشده ( فروع دین: نماز، روزه، تولّٰی، تبرّٰی ، امر به معروف، نهی از منکر و …) اما امری ضروریست .
فروع دین از واجبات هستند و از میان آنها، این امر به معروف و نهی از منکر است که سایر فرائض به واسطه این دو اقامه خواهند شد، حتی نماز! و اگر نماز آدمی درست اقامه شود و قبول گردد سایر اعمال از آدمی پذیرفته خواهد شد.
پیامبر(ص): «الصلاه عمود الدین إن قُبلت قُبل ما سواها و ان رُدَّت رد ما سواها»
امام محمد باقر(ع) می فرماید: « ان الامر بالمعروف و النهی عن المنکر فریضه عظیم بها تقام الفرائض»

ضرورت حجاب اینجا معلوم می شود که خود مقدمه جلوگیری از بسیاری محرمات است ؛ یعنی اگر حجاب کمرنگ شود بسیاری از اصولی که به آن پایبند بودیم نیز برایمان کمرنگ خواهد شد ، و مقدمه بسیاری منکرات رقم میخورد.

شبهه رایج : بعضی از عزیزان ممکن است بگویند «دو لاخ موی ما بیرون باشه ، چی میشه مگه ؟ همه مشکل همین دو لاخ موی ماست؟ و …»
اما بسیاری افراد محجبه بودند که به مرور پوشش خود را از چادر به مانتو تبدیل کردند( از مانتو به مانتو کوتاه وجذب و …) و اکنون به جایی رسیدند که با آرایش کامل و پوشش نامناسب در جامعه حضور دارند !!! و این حتی در سبک زندگی خانواده( حتی نامگذاری فرزندان) تاثیر گذاشته است.
لذا حفظ ظاهر ، خود سبب «خویشتن داریِ باطنی» می شود.

در روایات هم داریم که خود را به ظاهر مؤمنانه بیاراییم ( محاسن، چادر و … ) تا از هر عمل زشتی که در شأن آن ظاهر مؤمنانه نیست، پرهیز کنیم .
اما باید دانست که همه امر به معروف و نهی از منکر در حجاب خلاصه نمی شود .

۲-دشمن شناسی:
گاهی دشمن بیرون مرزهای ماست و ما دلمان به مرزبانان خوش است که از مرزهای کشورمان حمایت میکنند و ما در امانیم، گاهی دشمن پیشروی میکند و به شهر میرسد و ما باز میگوییم از خانه ما فاصله دارد، اما گاهی دشمن آنقدر نزدیک میشود که در پشت بام خانه ماست و ما صدای حرکاتش را میشنویم، آنجا دیگر نیمتوانیم آسوده خاطر باشیم و از نگرانی خوابمان نمیبرد !
اما دشمن ازین هم نزدیکتر است و در جیب ماست ( اشاره به موبایل) ، این تلگرام و اخبارهای دروغ و افکار و عقاید التقاطی و … اینها همه مارا مورد شلیکهای پی در پی قرار داده اند و بمبارانی از شبهات اعتقادی و فرهنگ های وارداتی به راه انداخته اند.
نکته دیگری که باید بدان توجه کرد اینست که دشمنیِ دشمنِ ما در عصر حاضر از حالت آشکارا و نظامی به حالت پنهانی و فرهنگی درآمده . ( پیچیدگیِ دشمن)
اگر آشکارا کسی با تفنگ و .. ما را مورد هدف قرار دهد ، اگر جان سالم به در ببریم و دست و پایمان نقصی پیدا کند، باز هوشیار میشویم و در صدد درمان برمی آییم . درست مثل گناهان که اگر بدانیم گناهی مرتکب شده ایم ،توبه کرده و در صدد جبران برمی آییم.
اما امروزه دشمن پیچیده تر عمل می کند، خیلی دوستانه و در قالب خیرخواهی به ما نزدیک می شود و آرام آرام در غذایمان سمّ میریزد و ما بدون آنکه بدانیم از کجا و چطوری بعد چند سال یکدفعه خواهیم مُرد ! ( اثر تدریجی) . یعنی دیگر فرصت دفع خطر ( ساختن پادزهر) را نداریم ( توبه و برگشت از گناهان) و این یعنی «مرگِ خاموش»!

یعنی فرد به نقطه ای برسد که در واجبات دین شبهه بیاورد و یا در عمل به ضروریات دین شک کند ، کم کم باید راجع به خدا هم برایش دلیل و حجت آورد و این با مُردن هیچ فرقی ندارد .

پس در چنین اوضاعی اینکه عده ای میگویند: «مردم خودشان خوب و بد را تشخیص میدهند، فیلترینگ و مُمَیّزی لازم نیست، اگر یک چیزی بد باشد مردم خودشان آنرا کنار میزنند و به مرور حذف می شود» حرف صحیح و دقیقی نیست . وگرنه که بشریت به ۱۲۴ هزار پیامبر احتیاجی نداشت و خودش خوب و بد را تشخیص میداد.
عده ای ممکن است بگویند : خودِ شما مگر قوه تشخیصتان خیلی قوی است ؟

برای جواب به این سوال دو نکته را باید لحاظ کرد :
اول : خاصیت تولّی و تبرّی
همین لعن و سلام هایی که در قرآن و زیارتنامه های ما آمده(طبق روایات لعن ها اهمیت بیشتری دارند) برای اینست که برائت از دشمن، مارا از نزدیک شدن به پرتگاهی که آنها در آن قرار دارند، باز میدارد ، و اظهار دوستی به اولیای خدا به ما انگیزه میدهد که برای رساندن خود به مقام آنها گامهای درست تری برداریم.
لذا دشمن را دشمن دانستن به ما کمک میکند که با وجود نزدیکیِ دشمن به ما ، ما هرچه از او میشنویم یا میبینیم هرچند ظاهرش خیر باشد ( حدیث امام علی از BBC داره پخش میشه! )، ابتدا شک میکنیم و می دانیم که باطن امرش خیر نیست .
دوم : حرکت در مسیر دین
به ما گفته اند اگر در فلان دالان حرکت کنید، حتما به مقصد می رسید ولو اینکه گاهی حواستان به مسیرهای اطراف پرت شود یا گاهی از حرکت باز ایستید . اما در نهایت به مقصد خواهیم رسید . «دین» برای ما چنین نقشی ایفا میکند . و عمل به توصیه های آن ، سبب می شود که همواره در مسیر درست باشیم ولو گاهی مرتکب خطاها یا گناهانی شویم . اما در مسیر اشتباهی نیستیم.
یکی از توصیه های «دین» ، پرهیز از نزدیک شدن به مواردیست که ممکن است سبب انحراف ما شوند ، مثل نشست و برخاست با افراد بی نماز ، شرکت در مجالس گناه و … ( البته در موارد استثناء که شغل افراد ایجاب میکند در چنین شرایطی حاضر باشد، داستان متفاوت است)
لذا کسانی که به توصیه های دین کامل و درست عمل میکنند تا حد زیادی از این ابتلائات در امان هستند ( نمیتوان گفت کاملا در امان هستند چون شیطان قسم خورده تا پایان عمر دنیا دست از اغواء بشر بر نمیدارد)
اما فردی که در مسیر دین حرکت نمیکند کاملا در مسیر اشتباهی قرار گرفته و به مقصد نخواهد رسید .

۳- آفت دین داری
یکی از آفات دینداری، گزینشی عمل کردن به دین است . شهوت رانیِ یک انسانِ دیندار ، در مسائل خارج از دین نیست ( قمار، شراب و .. )، بلکه امیال و هوس هایشان در نحوه دین داری کردنشان می باشد. حتی در تبلیغ دین هم می تواند امیال و هواهای نفسانی وارد شوند.
امام حسین علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ النّاسَ عَبیدُ الدُّنْیا وَ الدِّینُ لَعْقٌ عَلى اَلْسِنَتِهِمْ یَحوطونَهُ ما دَرَّتْ مَعائِشُهُمْ فَاِذا مُحِّصوا بِالْبَلاءِ قَلَّ الدَّیّانونَ؛
به راستى که مردم بنده دنیا هستند و دین لقلقه زبان آنهاست، تا جایى که دین وسیله زندگى آنهاست، دین دارند و چون در معرض امتحان قرار گیرند، دینداران کم مى‌شوند. “تحف العقول، ص ۲۴۵ ”
اشخاصی که مدام « اللهم عجل لولیک الفرج»بر زبانشان جاری است بدانند، انتظار فرج یک عمل است نه فقط حرف ! و به خواستن نیست بلکه باید برخاست.
آنگاه که بلاهای الهی نازل می شوند نمیفهمیم که نتیجه عملکرد نادرستمان است.
اگر برای فرج گامی برنداریم، به بلاهای عصر حاضر دچار خواهیم شد( بلا که فقط مسخ و بلعیده شدن توسط زمین نیست) همین که حفظِ دین مشکل می شود و یا بچه با نماز نخواندنش عذابمان می دهد اینها همه بلاست.

امکان ارسال نظر وجود ندارد!