سوره مبارکه نحل:
إنَّ اَللّٰهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ اَلْإِحْسٰانِ وَ إِیتٰاءِ ذِی اَلْقُرْبىٰ وَ یَنْهىٰ عَنِ اَلْفَحْشٰاءِ وَ اَلْمُنْکَرِ وَ اَلْبَغْیِ یَعِظُکُمْ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ ﴿۹۰﴾
همانا خداوند مردم را به عدل و نیکوکارى و بخشش به خویشاوندان فرمان مى دهد و از کار زشت و ناپسند و ستم نهی می فرماید. به شما اندرز مى دهد، باشد که پند گیرید. (۹۰)
نکات مهم:
- اولین آمر به معروف و ناهی از منکر، خود خداوندست. (انّ الله یاءمر … و ینهی)
- آمرین به معروف نباید از مردم انتظار پذیرش صددرصد داشته باشند. (لعلّکم تذکرون)
- مردم فطرتاً به عدل واحسان گرایش دارند واز فحشا ومنکر متنفرند، لکن وسوسه ها وغرایز موجب غفلت اند که باید با تذکر آنانرا متذکر نمود. (لعلّکم تذکّرون)
- در نهی از منکر باید ابتدا گناهان رسوا را جلوگیری کرد، همانگونه که در امر به معروف باید ابتدا به واجبات سفارش کرد. (یاءمر بالعدل … ینهی عن الفحشا)
- سفارش به عدل و نهی از فحشا، سنت ابدی خداوند است. (یاءمر … ینهی … یعظکم) (فعل مضارع نشانه استمرار است)
