یک اشتباه بزرگ

شهید مطهری (ره) :

در اینجا یک اشتباه بسیار بزرگ برای بعضی پیدا شده است و آن اینکه ممکن است کسی بگوید: من که قدرت ندارم فلان کار را انجام بدهم، اسلام هم که گفته اگر قدرت نداری نکن، پس دیگر من خیالم راحت است. دیگری می‏ گوید: اسلام گفته است امر به معروف و نهی از منکر در وقتی است که در آن احتمال نتیجه دادن باشد؛ من احتمال نمی‏دهم، پس خیالم راحت است. این اشتباه است.

این احتمال غیر از احتمالی است که شما در باب طهارت و نجاست می‏دهید. من نمی‏دانم فلان چیز پاک است یا نجس. می‏گوید آیا احتمال می‏دهی که پاک است؟ بله، احتمال می‏دهم. بگو پاک است. معنای آن احتمال همان احتمال ذهنی است؛ یعنی تو در هر جا که شک داری که چیزی پاک است یا نجس [اگر احتمال می‏دهی که پاک باشد، بگو پاک است‏]……..

اما اینجا که می‏گویند احتمال، نه معنایش این است که برو در خانه‏ ات بنشین، بعد بگو من احتمال اثر می‏دهم، احتمال اثر نمی‏دهم. این که پاکی و نجسی نیست. در این مورد باید بروی کوشش کنی، حداکثر تحقیق را بکنی تا ببینی و بفهمی که آیا به نتیجه‏ می‏رسی یا نمی‏رسی. کسی که بی‏ اطلاع است و دنبال تحقیق هم نمی‏رود تا بفهمد از این امر به معروف و نهی از منکرش به نتیجه می‏رسد یا نمی‏رسد، چنین عذری را ندارد. یا آن دیگری می‏گوید: آقا! من که قدرت ندارم. اسلام هم می‏گوید بسیار خوب، ولی برو قدرت را به دست بیاور. این، شرط وجود است نه شرط وجوب؛ یعنی گفته‏ اند تا ناتوانی دست به کاری نزن که به نتیجه نمی‏رسی، ولی برو توانایی را به دست‏آور تا بتوانی به نتیجه برسی.

منبع

حماسه حسینی؛جلد ۱؛عنصر امر به معروف و نهی از منکر در نهضت حسینی؛تاثیر امر به معروف و نهی از منکر اهل بیت امام پس از حادثه کربلا؛یک اشتباه بزرگ